บทที่ 7 7

คุณนวลแขยังยิ้มให้เธออย่างเป็นต่อ ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรสักนิด แต่พอคิดขึ้นมา ท่านจะรู้สึกผิดได้อย่างไร เพราะนี่เป็นข้อตกลงตั้งแต่แรก คนที่ต้องรู้สึกผิดต้องเป็นมารดาเลี้ยงของเธอ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ รัตนาไม่เคยรู้สึกผิดเลยสักครั้ง

“ลองกลับไปคิดดูแล้วกัน ทุกอย่างอยู่ที่การตัดสินใจของเธอนะ ส่วนอาหารการกินเธ...