บทที่ 126 ค่ายทหาร (๒)

“ท่านรับไปเถิด” เฉินหว่านอิ๋งยัดผลผิงกั่วนั้นใส่มือของถังลู่หลินอย่างมีน้ำใจ นางเดินอ้อมไปด้านหลังของรองแม่ทัพหนุ่มแล้วนั่งเอนกายพิงแผ่นหลังกับต้นไม้ใหญ่ด้วยความเหนื่อยใจ นางบ่นพึมพำออกมาว่า

“สามีภรรยาเป็นคู่ผูกผมร่วมกัน แม้ตายก็ไม่อาจแยกจากเห็นทีจะเป็นจริง เพราะขนาดข้าลงทุนหนีถึงเพียงนี้เขาก็ยังตาม...