บทที่ 141 คณิกาอุ่นเตียง (๗)

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันขออภัยเพคะ...อุ๊บ!” ยังไม่ทันที่สตรีจะกล่าวต่อ ริมฝีปากหนากลับฉกฉวยลงมาทาบทับอย่างรวดเร็ว เฉินหว่านอิ๋งตั้งตัวแทบไม่ทันจึงทำให้ลิ้นร้อนหนาเข้าไปตวัดคลอเคลียชิมรสหวานจากภายในโพรงปากสาวได้อย่างช่ำชอง สองมือของนางพยายามผลักไสเขาให้ห่างออกไป แต่เหมือนว่ายิ่งนางห้ามมากเท่าไหร่ เขายิ่งบด...