บทที่ 144 ร่วมหอ (๓)

หวังซานเย่โน้มใบหน้าลงมาประกบจูบปิดริมฝีปากของนางเอาไว้ อุดกั้นช่วงชิงลมหายใจของนางจนแทบขาดใจ ขณะที่สองมือนั้นทำหน้าที่บีบเคล้นปทุมถันเล้าโลมสตรีอย่างดุดัน กระทั่งน้ำมธุรสไหลทะลักออกมาจากประตูหยกของสตรีบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดความคับแน่น กระทั่งความเจ็บปวดค่อยๆ มลายไป กลายเป็นความเสียวซ่านรัญจวนใจเข...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ