บทที่ 162 พี่น้องพบหน้า (๒)

อาซู่ยิ้มเจื่อนๆ “มีชีวิตอิสระข้าไปที่ไหนก็ไม่ได้ คนความรู้น้อยเช่นข้าคงจะมีแต่ถูกเอาเปรียบนั่นล่ะ เอาล่ะๆ ไม่พูดเรื่องเครียดแล้ว เจ้ากินขาแกะต่อเถิด ประเดี๋ยวข้าจะไปนอนแล้ว สหายทั้งสองของเจ้าข้าจะดูแลพวกนางเอง”

เฉินหว่านอิ๋งพยักหน้าแทนการตอบ สตรีหันมาสนใจกองไฟตรงหน้าที่ลุกโชน นางยื่นขาแกะย่างน้ำผึ้...