บทที่ 248 งานล่าสัตว์ (๙)

หวังซานเย่นั่งครุ่นคิดเพียงลำพังในตำหนักอ๋องขณะที่พระอาทิตย์ค่อย ๆ ลาลับขอบฟ้า แสงสีทองผ่องอำไพค่อย ๆ เลือนลับหายไป ความมืดมิดยามราตรีค่อย ๆ เข้ามาปกคลุมผืนฟ้าแคว้นเยี่ยนแทน เช่นเดียวกับในใจของอ๋องหนุ่มที่เต็มไปด้วยความมืดมิดและความวิตกกังวล เขาคิดมากเกี่ยวกับเฉินหว่านอิ๋ง เพราะอย่างไรตอนนี้ก็หาร่าง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ