บทที่ 300 ความจริง (๙)

“ฝ่าบาท นางใส่ร้ายหม่อมฉันนะเพคะ! หม่อมฉันเป็นสตรีของพระองค์จะบังอาจมีชายอื่นได้อย่างไร หากหม่อมฉันทำเช่นนั้นก็มีความผิดต้องโทษถึงประหารชีวิตเลยนะเพคะ ทรงอย่าให้นางมาทำลายความสุขของพวกเราเลย!” เการั่วซีเริ่มเดือดดาลจัด นางไม่รู้ว่าเมื่อใดที่อู๋ตานเหม่ยรู้เรื่องนี้ ทั้ง ๆ ที่นางและอาหมิงต่างพยายามปกป...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ