บทที่ 325 วังแตก (๗)

“เจ้าพวกโง่! ข้าคือฝ่าบาท เป็นใหญ่ในแผ่นดินนี้ พวกเจ้ากล้านิ่งเฉยยามที่ข้าถูกกระทำเช่นนี้ได้อย่างไร!” หวังลู่มองทหารทุกคนด้วยความแค้น ยามนี้เขากำลังตกเป็นไก่รองบ่อน แต่ทหารพวกนี้กลับยืนนิ่งเฉย ไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่นิดเดียว จนเขากระจ่างใจแล้วว่าเพราะเหตุใด

“พวกเจ้าร่วมมือกันทรยศข้า!”

เขาตะโกนออกมาเ...