บทที่ 58 หลินไท่เฟย (๓)

“พวกหม่อมฉันสมควรตายเพคะไท่เฟย!” เซี่ยกูกูก้มศีรษะอย่างร้องขอชีวิต หากนางย้อนเวลากลับไปได้นางจะไม่คิดโลภมากรังแกเฉินหว่านอิ๋งเลย ยามที่หลินไท่เฟยทรงพิโรธเป็นเช่นใดบัดนี้นางประจักษ์แก่ใจแล้ว

“ความตายน้อยไปสำหรับพวกเจ้านัก พวกเจ้ารังแกพระชายา เพื่อเอาใจลูกชายข้า มิหนำซ้ำยังหาเรื่องใส่ร้ายนางให้โดนท่าน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ