บทที่ 52 เชลยหัวใจมาเฟีย บทที่ 52

“บ้านพักตากอากาศนั่นอยู่ที่ไหน ฉันจะไปหาเขาได้มั้ย?”

“เอ้อ...สักครู่ค่ะ” เปรมปรียายกหูโทรศัพท์ขณะนึกในใจว่าผู้หญิงอะไรช่างมีแต่ความสวยซะจริง ๆ ผิดกับกิริยาท่าทางและคำพูดจิกอย่างกับเธอเป็นคนรับใช้

“”เอ้อ..ดิฉันเรียนถามผู้จัดการแล้ว ต้องขอประทานโทษด้วยนะคะ ผู้จัดการบอกว่าคุณฮอฟมันน์ไม่ต้องการให้ใครเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ