บทที่ 230

ในที่สุดเฮเซลก็มาถึงตัวเองเมื่อจู่ ๆ เธอก็รู้สึกเปียกที่ด้านหลังของมือของเธอ มันกลับกลายเป็นน้ําตาของเธอที่เธอได้หลั่งโดยไม่รู้ตัวจากมุมของดวงตาของเธอ

เธอรีบเช็ดน้ําตาจากมุมของดวงตาด้วยมือของเธอและกระซิบกับตัวเองราวกับว่ามันสามารถบรรเทาความเจ็บปวดในหัวใจของเธอ "บางที... ฉันคิดมากไป มันเป็นไปไม่ได้.....

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ