บทที่ 24 24
ไปเรียนมหาวิทยาลัยก็ต้องไปอยู่หอพัก ต้องรับผิดชอบตัวเอง ท่านจึงไม่ได้เข้มงวดมากเหมือนตอนเด็กๆ
“ชุดนี้เซ็กซี่ไหม”
“หืม... อย่างแซ่บ แต่โป๊มากๆ เลย” ดารินมองแล้วหน้าแดง
“เดี๋ยวใส่ให้ดู” เพราะแก้ผ้าต่อหน้ากันมาตั้งแต่เด็ก มาหยาจึงไม่อาย เธอถอดเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่าแล้วสวมบิกินี่ตัวสวยสีสันสดใสสมวัยก่อนจะหมุนไปมาหน้ากระจก
“สวยไหมริน” มาหยาถามความเห็นของเพื่อนรัก
“สวยเซ็กซี่มากเลยจ้ะ อาหมอเห็นเข้าคงเลือดกำเดาไหล” เพราะรู้ดีว่าเพื่อนจะใส่ไปโชว์เขื่อน หุ่นของเธอกับมาหยาใกล้เคียงกันเลยสวมใส่เสื้อผ้าไซซ์เดียวกันได้ รองเท้าก็ไซซ์เดียวกัน จึงใช้ของร่วมกันตั้งแต่เด็กๆ
“ซื้อมาเผื่อด้วย เผื่อเปลี่ยนใจจะไปกับหยา มาลองเร็วๆ”
“มันโป๊ไปไหม” ดารินเอ่ยถาม แต่ก็ยอมรับมาสวมให้เพื่อนดู
“สวยมากเลยจ้ะ น่าถ่ายรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกนะ”
“ถ่ายรูปใส่ชุดว่ายนี่นะ”
“ใช่แล้ว เดี๋ยวต้องลองชุดชั้นในคอลเลกชั่นใหม่ที่เราซื้อมาฝากด้วย เอาลายเดียวกันมาเลย ฮ่าๆๆ” คนพูดไปหยิบชุดชั้นในมายื่นส่งให้เพื่อนรัก ดารินก็รับมาสวมอย่างว่าง่าย
“สวยจัง มีตะขอด้านหน้าประดับมุกด้วย ใส่แล้วหน้าอกสวยมากเลย” มาหยาเอ่ยชม
“นี่กางเกงในเหรอ” ดารินมองตาปริบๆ
“จีสตริงมีเม็ดมุกด้วย เอาไว้... ฮ่าๆๆ” พูดยังไม่ทันจบประโยคดีมาหยาก็หัวเราะร่วน
“ยายเพื่อนลามก” ดารินว่าให้อย่างอายๆ
“ซื้อมาใส่ขำๆ เผื่ออาเขื่อนจะชอบ ตอนใส่ก็รูดไปรูดมา”
“โอ๊ย! ลามกจริงๆ” ดารินตีแขนเพื่อน
“ดูหนังกันไหม หยาโหลดหนังใหม่มาด้วย”
“อาบน้ำกันก่อนไหม จะได้นอนสบาย” ดารินเอ่ยชวน สองสาวจึงเข้าไปอาบน้ำอาบท่าก่อนจะใส่ชุดนอนเหมือนกันขึ้นไปนอนบนเตียง และเปิดคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กคลิกที่วิดีโอหนังที่โหลดมาก
“เราอยากไปทำท่านี้กับอาหมอน่ะ” คนพูดหน้าแดงนิดๆ
“เอากันบนโต๊ะนี่น่ะเหรอ” ดารินกัดนิ้วตัวเองเบาๆ มองภาพเคลื่อนไหวแล้วรู้สึกหยาดเยิ้มไปหมด
“อืม... ท่านี่เราทำกับอาเขื่อนแล้ว วันนี้เลย”
“ฮ้า! ที่หายกันไปน่ะเหรอ” ดารินตาโตใส่เพื่อนรัก
“ใช่ หันหน้าเข้าหาผนังให้อาเขื่อนกระแทก อาเขื่อนแรงดีไม่มีตก ทำเราเสร็จรุนแรงมาก” เพราะสนิทสนมกันดี เธอเลยกล้าพูดแบบนี้กับเพื่อน
“ป้องกันไหมนี่ เดี๋ยวท้องขึ้นมาพ่อได้เอาปืนไปยิงอาหมอหัวพรุน”
“กินยาคุมอยู่”
“น่าจะใส่ถุงยางอีกสักชั้น” ดารินเตือนเพื่อน
“ไม่น่าท้องนะ กินยาทุกวัน”
“เกิดลืมขึ้นมาจะทำยังไงยายหื่น ไปฝังเข็มคุมกำเนิดก็ยังดี ก็ว่าทำไมหมู่นี้หยาอวบขึ้น”
“อืม...” มาหยารับคำไม่จริงจังนัก แต่ก็คิดว่าอาจจะหาวิธีคุมกำเนิดแบบอื่นมาร่วมด้วย ถ้าวันไหนเกิดลืมกินยาคุมกำเนิดขึ้นมาจริงๆ อาจจะไม่ปลอดภัยท้องโย่ขึ้นมาได้ เขื่อนเองยังกังวล เธอเองเป็นผู้หญิงแท้ๆ ไม่กังวลเอาเสียเลย
“เรียนจบจะบอกคุณพ่อกับคุณแม่ว่ายังไงเรื่องอาหมอ” ดารินเอ่ยถาม
“คุณพ่อกับคุณแม่อนุญาตให้มีแฟนได้นะถ้าหยาเรียนจบแล้ว เอาไว้ค่อยว่ากันอีกทีจ้ะว่าจะแต่งงานกับอาหมอตอนไหน ตอนนั้นคุณพ่อกับคุณแม่คงไม่ว่าแล้วแหละ ท่านเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ดูสิบอกว่าจบมัธยมปลายและสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้จะอนุญาตให้ไปเที่ยวก็ให้ไปจริงๆ หยาจะไปเที่ยวให้ทั่วไทยเลย คุณพ่อมีเหตุผลนะ บอกว่าต่อไปเรียนระดับมหาวิทยาลัยก็ต้องไปทำกิจกรรมอาจต้องเดินทางหรือไปต่างจังหวัด พักค้างคืนที่อื่น พวกท่านก็เข้าใจนะ แต่ก็บอกให้หยาดูแลตัวเองดีๆ”
“พ่อกับแม่ของหยาน่ารักจังเลย” คนพูดเสียงเศร้าไม่น้อย
“พ่อกับแม่ของหยาก็รักรินเหมือนลูกนะ ยังเคยบอกเลยว่าจะย้ายมาอยู่ด้วยกันที่บ้านเลยก็ได้ พวกเรายินดีต้อนรับ”
“รินเกรงใจน่ะจ้ะ”
“พ่อรินก็ดีนะ ซื้อคอนโดฯ ให้ ไม่บังคับอะไรเลย จะไปไหนมาไหนก็ได้ พ่อแม่หยาต้องรอสิบแปดสิบเก้าก่อนถึงได้ไปเที่ยวเองโดยไม่มีพวกท่าน หยาว่ารินก็มีความโชคดีอยู่นะ พ่อแม่แต่ละคนแสดงความรักไม่เหมือนกัน หยาว่าพ่อของรินก็ต้องรักรินแหละ แค่เรื่องเจ้าชู้มันอาจจะเลิกไม่ได้ก็แค่นั้นเอง รินอยากได้อะไร อยากได้เงินเท่าไหร่ พ่อของรินก็ไม่เคยขัดนี่นา ให้รินทุกครั้งเลย” เพราะเรียนมาด้วยกันตั้งแต่อนุบาล จึงรู้ดีว่าครอบครัวของดารินเป็นเช่นไร
“จ้ะ” ดารินเองก็ไม่อยากโทษบิดา ท่านทำงานเหนื่อยก็คงอยากหาคนมาปรนนิบัติพัดวีบ้าง แต่กระนั้นท่านก็ไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาข่มเหงรังแกเธอถึงในบ้านเลยสักครั้ง นี่เป็นข้อดีของท่านที่เธอก็ยังนึกขอบคุณไม่น้อย
“ว่าแต่นายเขตต์นี่จีบรินเหรอ”
“บ้า!” ดารินตีแขนเพื่อน
“ก็จริงนี่นา หมอนั่นทำท่าว่าจะจีบริน สงสัยอกหักจากยายวารุณี”
“เขตต์ก็แค่แหย่เล่นเอง” ดารินพูดเขินๆ
“ฮั่นแน่ รินเขินเหรอ หน้าแดงเชียว” มาหยากุมแก้มเพื่อนรักเอาไว้ ดารินหลับตาหนีไม่กล้าสบตาเพื่อน
“ไอ้หมูตอนเขตต์พอโตขึ้นก็หล่อเหมือนกันนะนี่ ตอนเด็กๆ จำได้ว่าหมอนั่นแกล้งริน โดนหยาต่อยเลือดกำเดาไหล” มาหยาพูดไปขำไป
“หยาน่ะเฮี้ยวมากเลยตอนเด็กๆ” ดารินจำได้ว่าเพื่อนเป็นเด็กไม่กลัวใคร เธอเสียอีกชอบไปหลบอยู่หลังมาหยา
“ถามจริงอะ ชอบหมอนั่นรึเปล่า ถ้าไม่ชอบเดี๋ยวหยาจัดการให้เอาไหม”
“อย่าเลย” ดารินรีบปราม
“ทำไมเหรอ ไม่อยากให้จัดการให้ อยากให้เขาแหย่เลย”
ดารินตาโตก่อนจะหน้าแดงจัดลามไปถึงใบหู
“ปะ... เปล่าเสียหน่อย นอนกันเถอะ” คนที่มีท่าทางเขินอายรีบทิ้งตัวลงนอนแทบจะทันที มาหยาชะโงกหน้าไปดูคนแอบอมยิ้มหน้าแดงแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่
“หยาน่ะ” ดารินหันมาหาเพื่อน ลูบแก้มตัวเองไปมาอย่างเขินๆ
“หวงแก้มเหรอ รึว่าจะเก็บเอาไว้ให้ไอ้หมูตอนเขตต์หอม ฮ่าๆ”
“อย่าล้อรินนะ ไม่งั้นจะโป้งเลย” ดารินตาโตใส่เพื่อน เขินจนบิดไม้บิดมือไปมาไม่หยุด
“เฮ้อ... เพื่อนใครปากโคตรแข็ง” มาหยาแกล้งถอนใจแรงๆ ดึงผ้าห่มมาห่มให้ตัวเองและเพื่อนจนถึงอก
“ขอบใจชุดนอนของหยานะ น่ารักดี” ดารินรีบเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากโดนเพื่อนล้ออีก
“ซื้อให้เหมือนกันเลย จะได้เป็นแฝดสยามคิกๆ” มาหยาขยับไปนอนกอดเพื่อน เธอชอบกอดดารินเหมือนกอดหมอนข้าง ดารินเองก็ชอบกอดเธอเหมือนกัน
“เกือบลืมแน่ะ ก่อนนอนต้องส่งข้อความไปหาอาหมอก่อน” มาหยาผละห่างจากเพื่อน รีบส่งสติ๊กเกอร์หอมแก้มไปราตรีสวัสดิ์เขื่อน ก่อนที่เขื่อนจะส่งสติ๊กเกอร์ฝันดีและหอมแก้มกลับมา
“สติ๊กเกอร์น่ารักจังเลย” ดารินทักขึ้นขณะมองหน้าจอโทรศัพท์ของเพื่อน
“อาหมอซื้อให้น่ะ” เขื่อนชอบซื้อสติ๊กเกอร์ไลน์น่ารักๆ ให้เธอเพราะรู้ว่าเธอชอบ
“อาหมอน่ารักจัง” ดารินเอ่ยชม
“ลองเป็นแฟนกับหลานอาหมอไหม เผื่อจะน่ารักเหมือนกัน”
“บ้า!” ดารินพูดอย่างเขินๆ ก่อนจะดึงผ้าห่มมาห่มจนถึงคอ มาหยาพลิกตัวมานอนกอดเพื่อนอีกครั้ง ดารินกอดตอบชนศีรษะกับเพื่อนแล้วยิ้มมีความสุขก่อนจะหลับตามอีกฝ่ายไป
รุ่งเช้าของวันใหม่ สองสาวตื่นมาอาบน้ำพร้อมกัน ก่อนจะลงไปรับประทานอาหารกับบิดามารดา มาหยาชวนเพื่อนออกไปชอปปิงข้างนอก ซื้อของเตรียมเปิดเทอมใหม่ แต่แขกไม่ได้รับเชิญอย่างเขตต์ก็มาด้วย โดยให้เหตุผลว่า…
“เราก็อยากไปซื้อของสำหรับเปิดเทอมเหมือนกัน” คนหน้ามึนยิ้มกว้างเมื่อมองหน้าดารินไม่วาง
“อะแฮ่ม โอ๊ย! มดที่ไหนมันกัดนี่” มาหยาแกล้งเกาไปมา ทำเอาดารินเขินหน้าแดง
“หยาน่ะอย่าแซวรินสิ”
“ไปด้วยน๊า นะนะ” เขตต์อ้อนทำเอาสองสาวต้องอมยิ้ม
“ก็ดีเหมือนกันนะริน จะได้มีคนช่วยขับรถและช่วยถือของให้” มาหยาแกล้งหันไปปรึกษาเพื่อนที่เอาแต่เขิน หน้าแดงแล้วหน้าแดงอีก ส่วนคนชอบตื๊อก็ยิ้มหวานปานจะกลืนกินเพื่อนของเธอ
“เอ่อ... รินแล้วแต่หยาจ้ะ” ดารินพูดอย่างเขินๆ
“งั้นนายก็ขับรถเลยไอ้หมูตอน” มาหยาโยนกุญแจรถให้เขตต์ อีกฝ่ายรีบรับเอาไว้อย่างรวดเร็ว
“ฉันหุ่นดีขนาดนี้ยังเรียกหมูตอนอีกเหรอ
