บทที่ 5 เด็กเลี้ยงวิศวะ ตอนที่ 4 ความเงียบที่ดังที่สุด

ตอนที่ 4 ความเงียบที่ดังที่สุด

23:14 นาที

ชายหนุ่มกลับมาที่คอนโดพร้อม

ถุงก๋วยเตี๋ยวที่เขารับปากว่าจะซื้อมา

ฝากเธอ คนตัวเล็กตื่นขึ้นมากิน

ก๋วยเตี๋ยวพร้อมหน้าพร้อมตากับชาย

หนุ่มโดยที่เธอไม่ได้แสดงความรู้สึก

อะไรออกไปมากมายนักและก็ไม่พูดถึง

ภาพเหล่านั้น

หลุยส์เองก็รู้สึกดีที่คนตัวเล็กไม่

ได้พูดถึงเรื่องนั้นให้เขาได้ยิน ไม่รู้ว่า

เธอยังไม่เห็นภาพนั้นหรือว่าเธอรู้จุดยืน

ของตัวเองกันแน่

หลังจากที่กินก๋วยเตี๋ยวเสร็จ

หญิงสาวก็นำชามมาล้างทำความ

สะอาดก่อนที่เธอจะเดินเข้าไปอาบน้ำ

ในห้องน้ำ ก่อนจะเดินออกมาในชุด

นอนแสนสบาย ก่อนจะหยิบหนังสือมา

อ่านทวนเหมือนที่มักจะทำ

เธอพยายามทำทุกอย่างเป็นปกติ

ที่สุด เพราะไม่อยากให้บรรยากาศมัน

แย่ไปกว่านี้

แต่ก็ไม่รู้ทำไมพอทำแบบนี้แล้ว

ภายในใจของเธอถึงได้รู้สึกแย่ลง

มากกว่าเดิม

ตกดึกของวัน

หญิงสาวเข้านอนในช่วงเที่ยงคืน

กว่า ๆ เธอนอนอยู่ข้างกายของเขาแต่

ทว่าในวันนี้ความรู้สึกกับดูเหมือนห่าง

ออกไปมากขึ้นกว่าเดิม

ในใจของเธอมันมีคำถาม

มากมายแต่ก็ไม่สามารถพูดถามอะไร

ออกไปได้ นอกจากเก็บมันเอาไว้ในใจ

เธอคิดเอาไว้ว่าถ้าหากจบความสัมพันธ์

กับชายหนุ่มในเร็ววันนี้ หัวใจของเธอก็

คงเจ็บปวดไม่น้อยเลย

บางทีหรือเธอจะเป็นฝ่ายถอย

ออกก่อนดีอย่างนี้ก็คงไม่เจ็บกว่าตอน

ที่เขาบอกยุติความสัมพันธ์เพียงแค่คิด

หัวใจของเธอก็เจ็บจี๊ดขึ้นมาแล้ว

เธอไม่คิดโทษเขาเพราะตั้งแต่ต้น

คุยกันแล้วว่าห้ามมีความรักเข้ามาข้อง

เกี่ยว

เป็นเพราะเธอเองที่หักห้ามความ

รู้สึกของตัวเองไม่ได้ มาตอนนี้ต้องมา

เจ็บปวดก็สมควรแล้ว

เช้าของวันใหม่

ลูกปัดยังคงทำเหมือนเดิมทุก

อย่าง เธอพยายามไม่ทำให้บรรยากาศ

มันแย่ลง หญิงสาวทำอาหารเช้าง่าย ๆ

ให้ตัวเองและชายหนุ่ม ซึ่งส่วนมาก

หลุยส์มักจะดื่มกาแฟกับขนมปังปิ้งแค่

นั้นในตอนเช้า ส่วนเธอก็ไม่พ้นนมอุ่น ๆ

“วันนี้ไปไหนรึเปล่าหลังเลิก

เรียน” จู่ ๆ ชายหนุ่มก็เอ่ยถามขึ้นมา

ทำให้คนตัวเล็กเงยหน้ามองเขาก่อนจะ

ส่ายหน้าให้กับอีกฝ่าย

“งั้นไปสนามกันไหม”

“ไปก็ได้ค่ะ” เขาชวนเธอก็ไป

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงชวน

เธอก็เถอะ พอเห็นว่าหญิงสาวตอบ

ตกลงชายหนุ่มก็พยักหน้าส่งไปให้ไม่รู้

ทำไมถึงได้รู้สึกแปลก ๆ ตั้งแต่เมื่อคืน

อาจจะเป็นเรื่องรูปพวกนั้นแน่เลย แต่

เธอไม่ถามเขาเองก็ไม่มีเหตุผลอะไร

ต้องอธิบาย อย่างที่เข้าใจตั้งแต่แรกนั่น

แหละ

ลูกปัดพยายามไม่นึกถึงเรื่องนั้น

เธอยังคงทำเหมือนเดิม หลังจากที่กิน

นมเสร็จเธอก็เดินทางไปเรียนเหมือน

เดิม

พอมาถึงก็เจอน้ำค้างรออยู่ หญิง

สาวจึงเข้าไปหาก่อนจะเอ่ยทักทายออก

ไปอย่างที่เป็น ไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก

ไปด้วยกับเธอ

“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม”

“หืม ไม่เป็นไร” เธอตอบเพื่อน

พร้อมรอยยิ้มไปให้ พยายามให้อีกฝ่าย

รับรู้ว่าเธอไม่เป็นอะไรจริง ๆ น้ำค้าง

มองก่อนจะถอนหายใจออกมา

“กับคนอื่นฉันไม่สนนะ แต่กับฉัน

เธอไม่ต้องทำเป็นเข้มแข็งก็ได้คนเรา

จะอ่อนแอบ้างก็ไม่มีใครว่าหรอก”

“ตอนนี้ฉันยังไหวไม่เป็นไรจริง

ๆ”เธอรู้สึกขอบคุณที่มีเพื่อนดี ๆ แบบนี้

ข้างกาย แต่ในตอนนี้เธอยังไหวอยู่

เหมือนสิ่งที่เกิดขึ้นมันรอเวลาของมัน

สักวันหนึ่งเธอจะถอยออกมาเองถ้าหาก

ไม่ไหวจริง ๆ

“เฮ้อ ยังไงก็ยังมีเราอยู่ตรงนี้นะ”

ลูกปัดยิ้มก่อนจะชวนพูดคุยเรื่อง

อื่น เพราะไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกแย่ไป

ด้วย

ก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าห้องเรียน

จนกระทั่งตกตอนเย็นต่างคนต่างแยก

ย้ายกลับ

ในวันนี้น้ำค้างเองก็จะไปสนาม

แข่งกับเพลิงเหมือนกัน

ลูกปัดเดินมาพร้อมกับหลุยส์ก่อน

จะตรงไปยังโซน VIP พอเห็นเพื่อนก็

เข้าไปหาพูดคุยกันเรื่อยเปื่อยตาม

ประสา ถึงแม้จะเจอกันทั้งวันแล้วแต่เธอ

กับน้ำค้างก็มีเรื่องพูดคุยกันตลอด น่า

แปลกใจเหมือนกันแต่มันเป็นแบบนั้น

จริง ๆ เวลาผู้หญิงเจอกันก็เป็นแบบนี้

ไม่“ต้องลงไปข้างล่างนะ วันนี้ไอ้

โซ่แข่ง รออยู่บนนี้แหละ” ลูกปัดพยัก

หน้ารับรู้ก่อนที่หลุยส์ เพลิง และโซ่ จะ

เดินลงไปข้างล่าง

สองสาวก็มองดูตรงหน้าจอกล้อง

ที่มองเห็นรอบ ๆ สนามแห่งนี้ได้อดตื่น

เต้นไม่ได้ที่ครั้งนี้รุ่นพี่หนุ่มอย่างโซ่เป็น

คนลงแข่งเอง

“พี่โซ่ก็เก่งเนาะ ที่บ้านขายรถยัง

เป็นนักแข่งรถอีก” ลูกปัดอดไม่ได้ที่จะ

พูดขึ้นมา

“จะว่าไปก็ทั้งกลุ่มเนี่ยแหละ อายุ

ก็แค่นี้ แต่มีธุรกิจเป็นของตัวเอง แตก

ต่างจากพวกเรามากเลยนะ”

“ก็สภาพแวดล้อมไม่เหมือนกัน

อีกอย่างนึงครอบครัวพวกพี่เขาก็เป็น

นักธุรกิจมารุ่นต่อรุ่น ไม่แปลกหรอกที่

พวกพี่เขาจะทำธุรกิจเป็นตั้งแต่อายุยัง

น้อย” สองสาวพูดคุยถึง 3 หนุ่ม อดทึ่ง

ในความเก่งของพวกเขาไม่ได้

พอได้รู้จักยิ่งไม่คิดว่าคนเราจะ

สมบูรณ์แบบขนาดนี้เลยเหรอ เกิดมาบ

นกองเงินกองทองมันดีแบบนี้นี่เอง

“เอ๊ะ ผู้หญิงคนในรูปใช่ไหม”

น้ำค้างที่เห็นภาพผู้หญิงอีกคนในจอ

มอนิเตอร์ก็เอ่ยขึ้นพร้อมมองมาทาง

เพื่อนทันทีภาพที่เห็นก็ทำเอาลูกปัด

ชะงักไปไม่น้อยเลยเพราะไม่คิดว่าจะ

เจอผู้หญิงคนนี้ที่นี่

ในวันนี้หลินหลินมากับเพื่อน

สนิทเพราะมาดูการแข่งขันในวันนี้

ใคร ๆ ต่างก็อยากเห็นโซ่ลงแข่งกันทั้ง

นั้น สนามในวันนี้ถึงได้คนเยอะเป็น

พิเศษ พอเห็นหน้าของรุ่นพี่หนุ่มอย่าง

หลุยส์เธอก็เข้าไปทักทายทันทีทำให้

ผู้คนเหล่านั้นที่ยังสงสัยถึงความสัมพันธ์

ของทั้งสองต่างให้ความสำคัญทันที

“มาด้วยเหรอเรา”

“ค่ะ หลินมากับเพื่อน เห็นพี่หลุยส์

เลยมาทักทาย” ชายหนุ่มพยักหน้ายิ้ม

รับ ก่อนจะหันไปสนใจเพื่อนที่กำลัง

เตรียมตัว ก่อนจะหันมาขอตัวจากหญิง

สาวซึ่งเธอก็เข้าใจว่าอีกฝ่ายกำลังยุ่ง

อยู่เลยไม่ได้รบกวนอะไร คนตัวเล็ก

ย้อนกลับไปนั่งที่นั่งเดิม แน่นอนการที่

เธอได้พูดคุยหลุยส์ทำให้ใคร ๆ ต่างก็

สนใจเธออยู่แล้ว

คนตัวเล็กนึกพอใจที่อีกฝ่ายไม่

ได้ไล่เธอ แถมยังพูดจายิ้มแย้มให้กับ

เธออีกด้วย แบบนี้สิ่งที่เธอหวังก็คงจะ

สำเร็จไม่ช้า เธอแอบชอบหลุยส์ผู้ชาย

ที่เพียบพร้อมอย่างนี้ ไม่แปลกที่เธอจะ

ชอบ อีกอย่างเธออยากเป็นแฟนเขา

เพราะไม่มีใครเคยได้ตำแหน่งนั้นเลย

อีกฝ่ายเป็นคนรักสนุก ไม่เคยคบหากับ

ใครหรือจริงใจกับใครสักคน

เธอนี่แหละที่จะเป็นผู้หญิงคนนั้น

คนแรกของเขา ที่จะได้ครอบครอง

หัวใจของเขา

เหตุการณ์เมื่อครู่นี้ทำให้หัวใจ

ดวงน้อย ๆ ของลูกปัดเจ็บปวดไม่น้อย

เลย จากที่คิดว่าคงไม่เป็นไร แต่เอาเข้า

จริงเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึก ดูเหมือนว่า

ผู้หญิงคนนี้คงเป็นคนที่เขาให้ความ

สำคัญไม่น้อยเลย น้ำค้างที่เห็นท่าที

ของเพื่อนก็อดเป็นห่วงไม่ได้เธอเองก็

ไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างหลุยส์กับ

ผู้หญิงคนนั้นเป็นอย่างไรกันแน่

เธอถามแฟนหนุ่มก็ยังไม่ได้คำ

ตอบ เพลิงตอบแค่ว่าไม่รู้จริง ๆ เธอไม่

เชื่อแต่

พอถามมาก ๆ ก็กลายเป็นเริ่มมี

ปากเสียงกัน

จึงไม่ได้คำตอบเพราะเขาคิดว่า

เธอสนใจเรื่องของคนอื่นมากกว่าเรื่อง

ของเธอกับเขา ก็เป็นแบบนี้จะไม่ให้เธอ

สนใจได้ยังไง อีกอย่างลูกปัดก็เพื่อน

สนิทเธอ เป็นเพื่อนที่เธอรักที่สุด เธอก็

ต้องย่อมเป็นห่วงเพื่อนเป็นธรรมดา

หลังจากที่ดูความเรียบร้อยเสร็จ

หลุยส์ก็กลับขึ้นมาบนห้อง VIP พร้อม

กับเพื่อนสนิท แต่ความเงียบที่ปกคลุม

ในห้องทำให้สองหนุ่มต่างมองหน้ากัน

ทันทีเขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรรึเปล่า

ทำไมหญิงสาวจึงได้เงียบขนาดนี้จน

เพลิงต้องเป็นฝ่ายไปถามแฟนสาวแทน

“มีอะไรรึเปล่า” น้ำค้างถอน

หายใจออกมาก่อนจะมองไปที่จอ

มอนิเตอร์ตรงหน้า ทำให้เพลิงเริ่ม

เข้าใจอะไรบางอย่างมากขึ้น

แสดงว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นที่

มีผู้หญิงมาทักทายเพื่อนของเขาลูกปัด

คงจะเห็นสินะ

เพลิงถอนหายใจออกมา ในเรื่อง

นี้เขาก็ไม่ได้อยากไปยุ่งอะไรมากหรอก

เพราะเป็นเรื่องของคนสองคน

อีกอย่างเขาเองก็ไม่ได้เข้าข้าง

เพื่อน แต่ตั้งแต่แรกหลุยส์กับลูกปัดก็ทำ

ข้อตกลงกันแล้ว ก็อยู่กับที่คนสองคนจะ

จัดการปัญหานี้ยังไง เขาจึงได้แต่บอก

คนตัวเล็กข้างกายว่าปล่อยให้เขา

จัดการกันเองเถอะ แต่พอพูดแบบนั้น

ออกไปก็ไม่วายถูกคนตัวเล็กมองค้อน

ให้

ทุกอย่างยังคงตกอยู่ในความ

เงียบ ลูกปัดแทบไม่มีกะจิตกะใจในการ

ดูโซ่แข่งรถเลย

แต่พอเห็นว่าอีกฝ่ายชนะเธอเองก็

สบายใจแต่ก็ไม่ได้ยินดีอะไรมากมาย

เพราะในใจของเธอกำลังมีเรื่องบาง

อย่างอยู่ในนั้น

หลุยส์เองก็รับรู้ถึงบรรยากาศที่

เปลี่ยนไป เขาพยายามควบคุมตัวเอง

เหมือนกัน ไม่อยากชวนหญิงสาว

ทะเลาะในตอนนี้ เพราะต้องไปดูเพื่อน

ข้างล่างต่อ จนกระทั่งทุกอย่างเสร็จ

เรียบร้อยพวกเขาตัดสินใจที่จะไปดื่ม

ฉลองให้กับชัยชนะของเพื่อน

ลูกปัดไม่อยากไปด้วยเธอจึงเอ่ย

ปากขอตัวกลับไปที่คอนโดก่อน

แน่นอนการที่หญิงสาวทำแบบนี้ก็เริ่ม

ทำให้ชายหนุ่มเผยความบึ้งตึงขึ้นมา

แต่ท้ายที่สุดเธอก็ต้องมาที่นี่กับชาย

หนุ่มเพราะเขาไม่ยอม

ลูกปัดนั่งอยู่ในมุมหนึ่งกับเพื่อน

สนิท เธอไม่ชอบดื่มแอลกอฮอล์แต่ทว่า

ในวันนี้กลับอยากลิ้มรสมันซะงั้น

น้ำค้างที่เข้าใจอารมณ์ของเพื่อน เธอ

จึงจัดการสั่งให้ เธอเองเนี่ยแหละจะดื่ม

เป็นเพื่อนเอง

“ชนแก้ว” เสียงหวานเอ่ยขึ้น

ทำให้ลูกปัดยกแก้วขึ้นมาชนกับอีกคน

ก่อนจะฝืนยิ้มออกมาให้กับสิ่งที่พบเจอ

ในวันนี้

เธอตัดสินใจแล้ว ในที่สุดเธอก็

เลือกที่จะถอยออกมา ให้มันจบแค่นี้

เถอะ ดีกว่าที่เธอจะถลำลึกไปมากกว่านี้

“ปวดฉี่ เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำ

ก่อนนะ” พอดื่มไปหลายแก้วหญิงสาวก็

รู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา

“ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม”

“ไม่เป็นไรหรอก เธอดูแฟนเธอสิ

หน้าตึงแล้ว”

ในตอนแรกก็อยากจะชวนเพื่อน

ไปด้วยแต่พอเห็นใบหน้าบึ้งตึงของ

เพลิง ก็เลยบอกให้เพื่อนหันไปสนใจ

แฟนหน่อย น้ำค้างจึงหันไปหาคนรักที่

ทำหน้าไม่สบอารมณ์อีกคน

“เป็นอะไรไปคะ”

“จะกลับยัง”

“อ้าว พี่โกรธอะไรค้าง” พอเห็น

คนตัวสูงลุกพรวดออกไป คนตัวเล็กก็

รีบวิ่งตามทันที

“กูก็อยากจะกลับแล้วยินดีด้วยนะ

ที่มึงชนะ”

“เออ ๆ กูก็จะกลับแล้วเหมือนกัน

พรุ่งนี้มีธุระแต่เช้า”

เพราะรับรู้ถึงบรรยากาศที่

ตึงเครียดพอสมควร โซ่จึงเลือกที่จะ

แยกย้ายกันกลับเหมือนกัน

หลุยส์พยักหน้าก่อนจะจัดการ

เรื่องค่าเครื่องดื่มก่อนที่จะเดินไปทาง

ห้องน้ำเพื่อที่จะดักรอคนตัวเล็กที่กำลัง

เข้าห้องน้ำอยู่ เขาเห็นว่ามันสมควรที่จะ

ถึงเวลาคุยกันแล้ว ไม่ชอบจริง ๆ กับ

การเงียบของเธอแบบนี้จนกระทั่งคน

ตัวเล็กเดินออกมาจากห้องน้ำ พอเห็น

ว่าใครอีกคนรออยู่ก็ตกใจไม่น้อยเลย

“คนอื่นแยกย้ายกลับแล้ว” เขา

พูดแค่นั้นก็เดินออกไปทางลานจอดรถ

ทำให้คนตัวเล็กไม่มีทางเลือกนอกจาก

เดินตามชายหนุ่มไป