บทที่ 27 Chapter 27

เพียงแค่นึกคิดไปว่าเธอจะเดินจากไป ใจยังหายเสียขนาดนี้ทั้งที่หญิงสาวไม่ได้ไปไหนไกล ยังคงอยู่ในบันดัร

“เบนจามิน พะ...พอแล้ว” เสียงหวานตะกุกตะกักบอก เมื่อปากชอกช้ำจนเจ้าตัวรู้สึกว่าปากเธอกำลังเป็นปากเป็ด เจ็บจากแรงบดเคล้า หากในอกนั้นหวามลึก หัวใจดวงน้อยกระหน่ำเต้นจนแทบทะลุออกมาเต้นนอกอกอยู่แล้ว

“ฉันร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ