บทที่ 57 Chapter 57

ผ้าห่มผืนหนาถูกแย่งไปห่มคลุมเรือนกายงดงามน่าปรารถนา ซึ่งเบนจามินประจักษ์กับตัวและสายตามาแล้วในความงดงามหมดจดนั้น

พราวพิลาสมองเมินกายเปลือยเปล่าของคนหน้าไม่อายที่ไม่ยอมลุกไปสวมเสื้อผ้า เวลาเช้าผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว เธอกับเขากลับทุ่มเถียงกันอย่างไม่มีใครยอมลงให้ใคร

“อยู่กับผมไม่ดีตรงไหน คุณเป็นของผม...