บทที่ 9 Chapter 9
“ช่างฉัน จะมาสนใจทำไม แค่ฉันยังหายใจก็ช่วยให้พวกแกใช้ประโยชน์ได้ไม่ใช่เหรอ” หลังความคิดวิ่งวนสะระตะจับต้นชนปลายไม่ถูก พราวพิลาสคิดได้ว่า เธอจะต้องทำตัวให้โทรมและสกปรกที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้พวกโจรบ้าห้าร้อยเกิดพิศวาสอยากใกล้ชิดและทำเรื่องบ้าๆ
ชีคหนุ่มขมวดคิ้ว ยืนกอดอกพิจารณาเจ้าของร่างระหงตรงหน้า ครู่เดียวก็กดยิ้มเยาะ
“ให้ล้างหน้ามันคงไม่พอมั้ง งั้นก็ล้างมันทั้งตัวเลยเป็นไง”
ว่าแล้วก็เคลื่อนเข้ามาหา รวดเร็วว่องไวจนน่ากังขา รูปร่างสูงสง่าใหญ่โตนั้นทำไมถึงได้ว่องไวนัก แถมยังเงียบเชียบราวกับปีศาจ
“จะทำอะไร อย่ามาบ้ากับฉันนะ”
เบนจามินคว้าเอาร่างบอบบางนักหากเทียบกับร่างสูงใหญ่ของตนเองติดมือไปได้อย่างง่ายดาย จัดการกับมือไม้ที่คอยทุบทำร้ายเอาไว้ แล้วพาออกจากกระโจมเดินไปทางด้านหลัง ไม่สนใจเสียงกรีดร้องต่อว่าด่าทอ ทั้งพยายามเตะขาเพื่อเอาตัวรอด
“หยุด พอเลย เลิกอาละวาดได้แล้ว ไม่งั้นเห็นดีกันแน่”
“ไอ้โจรชั่ว ดีแต่รังแกผู้หญิง พวกแกมันสมควรถูกยิงทิ้งจริงๆ ปล่อยนะ อย่ามาถูกตัวฉัน”
“คำก็โจรชั่ว สองคำก็โจร แต่โจรอย่างผมชอบผู้หญิงสะอาดๆ ตัวหอมๆ มันถึงจะน่ากกน่ากอด เพราะฉะนั้นลงไปอาบน้ำได้แล้ว”
พักตร์คมเข้มโน้มมาใกล้จนกรุ่นกลิ่นลมหายใจอุ่น ชีคหนุ่มเลิกคิ้วสูงยั่วเย้า พอสาวเจ้าผงะ เขาก็ปล่อยให้ร่างบางนั้นร่วงลงน้ำไปทันที
“ว้าย! ”
ตูม!!
พราวพิลาสหวีดร้องลั่น ร่างทั้งร่างจมวูบลงใต้ผิวน้ำทันที
เบนจามินระเบิดเสียงหัวเราะพึงพอใจนัก ยามเห็นร่างเล็กทะลึ่งขึ้นมาสำลักกระอักกระไอ
“แก! แคก! ไอ้โจรบ้า ไอ้โจรเส็งเคร็ง”
“ฮ่าๆ คุณนี่ตลกจริงนะมิส รีบๆ อาบน้ำเข้าจะได้ตัวหอมๆ เวลากอดจะได้ชื่นอกชื่นใจหน่อย”
“ฝันไปเถอะ เรื่องอะไรฉันจะต้องทำตามความต้องการของแก” มันช่างเป็นเรื่องโง่เง่าที่ตะโกนคำพูดเหมือนท้าทายออกไป แต่เธอคือพราวพิลาสนี่ เรื่องอะไรจะยอมถูกบังคับ ให้มันฆ่าเธอให้ตายไปเลยจะได้พ้นๆ จากคนพวกนี้เสียที
“ไม่อาบจะลงไปอาบให้นะ” โจรบ้าขู่ซ้ำ
“ไอ้บ้า ฝันไปเถอะ...ว้าย! ”
เสียงอุทานอีกครั้งเกิดจากการที่พราวพิลาสผงะถอยเพื่อจะหนีให้พ้น ทว่า... จากชั้นตลิ่งที่ตื้นเพราะอยู่ริมน้ำ ไถลออกไปอีกนิดเท้ากลับแตะไม่ถึงพื้น ร่างบางจมวูบลงไปอีกครั้ง ก่อนตะเกียกตะกายโผล่ขึ้นมา
“ชะ...ช่วย”
พูดไม่จบคำ ก็จมลงไปอีก เบนจามินซึ่งยืนมองอยู่เผลอหัวเราะในความซุ่มซ่ามของสาวสวย
“นี่รีบๆ อาบเข้า กลางทะเลทรายแบบนี้ยิ่งดึกยิ่งหนาวนะครับมิส เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนไม่ได้นะ”
“ช่วยด้วย แคกๆ”
“มิส”
เบนจามินชักเอะใจการจมวูบแล้วตะกายขึ้นมาตะโกนไม่เป็นคำแบบนั้น แล้วไหนจะภาษาไทยที่หญิงสาวใช้ มันเหมือนเวลาคนที่ตื่นตระหนกตกใจสุดขีดแล้วจะพูดภาษาบ้านเกิดของตัวเอง ลักษณะอาการแบบนั้นก็เหมือนคนกำลังจะจมน้ำ
“พราวพิลาส”
“ฉันว่ายน้ำไม่เป็น ช่วยด้วย...”
“พราว”
คราวนี้ ชีคหนุ่มรีบกระโจนลงไปทันทีเมื่อแน่ชัดแล้วว่าอีกฝ่ายไม่ได้ซุ่มซ่าม หากเธอกำลังต้องการความช่วยเหลืออย่างเร่งด่วน
“พราว”
เบนจามินควานหาร่างบางอยู่ชั่วครู่ก็สามารถเหนี่ยวรัดร่างบางเอาไว้ได้ รีบว่ายเข้าหาฝั่งทันที
หญิงสาวไอจนน้ำหูน้ำตาเล็ด กลืนน้ำเข้าไปหลายอึกจนแสบคอและจมูกไปหมด
“เป็นยังไงบ้าง ว่ายน้ำไม่เป็นทำไมไม่บอก”
จะให้เอาเวลาไหนบอก ตาคมหวานตวัดมองค้อนด้วยประกายขุ่นคลั่ก แต่ยังพูดไม่ได้เพราะแสบคอจากการสำลัก และยังไอไม่หยุด
“ต้องให้ผายปอดไหมนี่” เสียงห้าวเอ่ยเย้า
พราวพิลาสสะบัดตัวแรงๆ ให้พ้นจากวงแขนที่โอบรัดเธอไว้อย่างคนฉวยโอกาส
“ไอ้โจรบ้า หยาบคายที่สุด”
“โอ๊ะ ยังมีแรงด่า แสดงว่าไม่เป็นอะไรมาก ดีแล้วนึกว่าคืนนี้จะอดกอดเนื้ออุ่นๆ ซะแล้ว” ชีคเบนจามินเอ่ยกระเซ้า พร้อมแกล้งรัดวงแขนดึงร่างนุ่มเข้ามาชิด
“กรี๊ด หยุดพูดเลยนะ ปล่อยเดี๋ยวนี้ ป่าเถื่อนที่สุด”
หญิงสาวยกมือขึ้นทุบตีและดิ้นรนหนีสุดฤทธิ์ทันที
“ก็ผมมันโจร โจรก็เป็นแบบนี้ไม่ใช่รึ” ชายหนุ่มแกล้งยื่นหน้าเข้ามากระซิบแทบชิดแก้มใสผุดผ่อง เจ้าของกายนุ่มผงะ หน้าตาแตกตื่น ความหวั่นหวาดในสายตากระแทกหัวใจแกร่งกร้าว เขาค่อยผ่อนลมหายใจขณะคลายอ้อมกอด แล้วสั่งเสียงเข้มกระแสข่มขู่
“รีบอาบน้ำ แล้วก็อาบให้สะอาดด้วยล่ะ ถ้าไม่สะอาดผมจะอาบให้เอง เข้าใจนะครับมิส”
เมื่อวงแขนคลาย พราวพิลาสรีบตะกายหนีทันที ได้แต่เจ็บใจ ฟาดมือบนผืนน้ำจนแตกกระจาย หากสุดท้ายก็ถูกบังคับจนได้ คิดอยากโผว่ายหนีไปไกลๆ หายไปในความมืดก็ทำไม่ได้ เธอว่ายน้ำไม่เป็นนั่นเอง เคยหัดว่ายน้ำแล้วจมน้ำ จากนั้นก็เข็ดขยาดไม่หัดอีก เธอวิ่งเก่ง แต่พอลงน้ำก็เหมือนเด็กหัดเดิน มาตอนนี้ได้แต่คิดเจ็บใจย้อนหลัง
ร่างบางเปียกชุ่มตั้งแต่ศีรษะค่อยๆ พาตัวเองเลาะเรียบไปตามริมฝั่ง อย่างน้อยๆ ให้ไกลห่างจากโจรร่างใหญ่ที่ขึ้นจากน้ำไปยืนกอดอกหันหลังอยู่ริมตลิ่ง
บ้าชะมัด...
เบนจามินถอนหายใจเฮือกใหญ่ เสียงน้ำที่กระจายเบาๆ ทำเอาใจหนุ่มแน่นกลับระรัวเต้น กรุ่นกลิ่นหอมๆ จากเรือนกายนุ่มยังอวลอบติดตรึงตรงปลายจมูก บทบาทโจรที่เสแสร้งแกล้งเล่นทำให้พาตัวเองไปใกล้ชิดหญิงสาว และความสาวความสวยนั้นก็กลับมาเล่นงานเข้าจนได้
