บทที่ 18 บทที่ 18

“ไม่ต้องมาเตือนฉันหรอกน่ะ ฉันรู้ตัวดีว่าฉันกำลังทำอะไร” หญิงสาวสะบัดหน้าหนีก้าวขาไปทางกลุ่มเพื่อนที่ยืนรอลูกทัวร์ออกมาจากห้องจัดเลี้ยง

อาหารมื้อเย็นผ่านพ้นไปด้วยดีแม้จะมีความโกลาหลอยู่ไม่น้อยเพราะทุกอย่างจัดไว้แบบบุฟเฟ่ต์ คนร้อยพ่อร้อยแม่ต่างจิตต่างใจมีมารยาทบ้างไม่มีบ้างทำให้อาหารหกเลอ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ