บทที่ 4 บทที่ 4

“พี่คนที่ตอบถูก อยากได้รางวัลอะไรจากคิตตี้คะ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ไก่ย่าง เพราะคิตตี้ไม่อยากถูกเสียบ”

“ฮิ้ว...แบบนี้พี่ก็ขอรางวัลเต้นไก่ย่างไม่ได้แล้วสิ”

“ได้ค่ะ แต่ขอบอกว่าคิตตี้ไม่เต้นคนเดียว คุณพี่ต้องเต้นกับคิตตี้ด้วย ฮิ ฮิ”

คราวนี้คนที่นึกจะเกี้ยวพาราสีชาครียาเป็นอันหุบปาก เพราะอายหากจะเต้นท่าไก่ย่างให้ใครดู

“ไหน...ใครอยากเห็นคิตตี้เต้นไก่ย่างบ้าง”

ลูกทัวร์บนรถบัสยกมือขึ้นทันควัน มติดูเหมือนจะเป็นเอกฉันท์ ชาครียาจึงเปิดยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวเรียงซี่สวย

“ถ้าอยากเห็น คืนนี้เราจะมีการจัดรอบกองไฟกันที่ชายหาด พวกพี่ๆ จะต้องดันพี่ผู้ชายมาเต้นไก่ย่างกับคิตตี้ให้ได้ ขอบอกว่างานนี้คิตตี้จะเต้นแบบสุดสวิงริงโก้อีโต้บั้ม ฮิ ฮิ”

เสียงเฮลั่น คนที่ตอบถูกหน้าซีดเพราะยังไงงานนี้ต้องโดนเต้นท่าไก่ย่างแน่อย่างไม่ต้องสงสัย คนที่นั่งในช่วงท้ายของรถเฮฮาเป็นเชิงบอกว่า ‘ผู้ชายฆ่าได้หยามไม่ได้’ แล้วผู้ชายทั้งแท่งจะน้อยหน้าไกด์สาวได้อย่างไร

“เอาล่ะค่ะ ตอนนี้ฟังคิตตี้ก่อนนะคะ หลังจากได้พักผ่อนตามอัธยาศัยในเวลาที่กำหนด ทุกคนอย่าขึ้นรถผิดคันนะคะ รถทั้งหมดมี 8 คัน ของเราอยู่บัสที่ 4 จำไว้นะคะว่าบัส 4 แล้วเจอกับคิตตี้อีกครั้งหลังจากรถเคลื่อนขบวนค่ะ”

ชาครียา เอกบวรเลิศ หรือที่ทุกคนเรียกว่าคิตตี้ พาร่างอรชรอ้อนแอ้นเดินลงไปชั้นล่างของรถบัสซึ่งแบ่งเป็นสัดส่วนระหว่างห้องคนขับและห้องโดยสาร เธอเดินไปหน้ารถแล้วส่งยิ้มให้เอก ก่อนจะปรายตามองโชเฟอร์ซึ่งขับรถนิ่มอย่างน่าเชยชม

โครงหน้าด้านข้างของโชเฟอร์หนุ่มดูคมคายเสียจนชาครียาแทบจะถอนสายตาไม่ขึ้น โดยเฉพาะเมื่อมีแว่นกันแดดที่เข้ากับรูปหน้าได้อย่างเหมาะเจาะและมีหมวกสวมอยู่บนศีรษะ ผู้ชายคนนี้ก็ดูน่ามองเท่าทวีคูณ ก่อนขึ้นรถเธอไม่เห็นเขาเลยไม่รู้ว่าวันนี้มีโชเฟอร์คนใหม่มาแทนคนเก่า

“พี่เอกคะ วันนี้เราได้โชเฟอร์คนใหม่รึเนี่ย คิตตี้นึกว่าเป็นลุงแดงคนเดิมเสียอีก”

เธอถามเอกอย่างเป็นกันเอง ในขณะนั้นนักรบจึงปรายตามามองซีกหน้าด้านข้างของไกด์สาว แล้วสิ่งที่เห็นเมื่อลอบกวาดสายตาไปทั่วร่างระหงอย่างรวดเร็ว ก็ทำให้นาวาโทหนุ่มอย่างนักรบเกือบสะอึก เขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น แต่เมื่อเปรียบเทียบผู้หญิงร่วมร้อยที่ผ่านเข้ามาในชีวิตกับเธอคนนี้ ดูทีรึแม่คนนี้จะได้คะแนนติดลบในเรื่องของรูปร่าง เขานึกว่าหล่อนจะสวยหยาดฟ้ามาดินเหมาะกับน้ำเสียงใสแจ๋วนั่นซะอีก แต่ทีเห็นแม้จะเป็นแค่ลำตัวด้านข้าง เขายังนึกแปลกในว่ามันเป็นภาพลวงตาหรือกระไร

“ลุงแดงท้องเสีย ก็เลยมาขับรถให้ไม่ได้ วันนี้คิตเลยได้นั่งรถที่ขับนุ่มกว่าฝีมือลุงแดง ไม่ดีหรอกหรือ”

“ว้าย! บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าให้เรียกคิตตี้ ไม่ใช่คิตเฉยๆ น่าเกลียดจริงๆ เลยพี่เอก”

เสียงหวานที่เดี๋ยวต่ำเดี๋ยวสูงทำให้เปอร์เซ็นแห่งความสงสัยของนักรบนั้นเกือบเต็มร้อย ไม่ผิดแน่ แม่คนนี้ เอ๊ย! ยัยคนนี้ เอ๊ย! จะเรียกว่ายังไงดีวะ อ้อ...แม่กระเทยคนนี้ต้องเป็นสาวประเภทสองชัวร์!!!

“พี่ก็เรียกตามแม่เธอไง วันนั้นได้ยินแม่เธอเรียกแบบนี้ พี่ก็เรียกตาม นี่...ชื่อที่พ่อแม่ตั้งให้น่ะมันดีอยู่แล้วนะ คิตอย่างโน้น คิตอย่างนี้ ดีกว่าคิตตี้เป็นไหนๆ”

“อ๊าย!!! ฉันไม่พูดกับพี่เอกแล้ว งอน!” ว่าแล้วแม่ไกด์สาวก็พาร่างบางระหงหันหลังเดินไปในส่วนของห้องโดยสารชั้นล่าง

นักรบผินหน้ามองตามแค่เพียงเล็กน้อย เพราะใจนั้นฟันธงว่าเธอเป็นสาวประเภทสอง ก็มีอกไข่ดาวขนาดนั้น มองยังไง๊ยังไงก็ทำมา แถมยังโครงหน้าเรียวแล้วมีจมูกโด่งก็ดูจะเป็นดวงหน้าผู้ชายมากกว่าผู้หญิง น่าเสียดายที่เขาเห็นดวงตาเจ้าหล่อนไม่ถนัด ไม่งั้นคง...ขนลุกซู่ ที่ดันไปคิดวาดหวังว่าหากได้ใกล้ชิดเจ้าของเสียงหวานๆ ที่เจื้อยแจ้วอย่างสนุกสนานบนชั้น 2 เมื่อไหร่ คงมีความสุขดีพิลึก

อูย...ขนลุก

รถบัสคันที่ 4 ถูกบังคับให้เคลื่อนตัวเข้าไปจอดเรียงแถวที่ลานจอดรถ สถานที่ท่องเที่ยวอันลือชื่อแต่น่าเบื่อไม่น้อยสำหรับนักรบ เพราะเขาอยู่กับชายฝั่งและท้องทะเลมานานหลายปี แต่ต้องยอมรับอยู่ว่าทะเลที่ไหนก็ไม่สวยงามเท่าทะเลบ้านเรา

หลังจากที่ลูกทัวร์เข้าไปรับประทานอาหารกลางวันเรียบร้อย โชเฟอร์จำเป็นอย่างนักรบก็แยกตัวออกไปหาอะไรทานตามลำพัง ที่จริงอาหารเตรียมไว้พร้อมสำหรับเลี้ยงทุกชีวิตที่ร่วมเดินทางในครั้งนี้ แต่ชายหนุ่มเลือกจะปลีกตัวไปคนเดียวเงียบๆ

เมื่อลูกทัวร์ที่นั่งอยู่บนบัส 4 ทานเสร็จ ชาครียาก็เริ่มกระบวนการย่อยอาหาร เธอทั้งร้องและเต้นไม่ต่างจากสาวประเภทสองในสายตาของนักรบซึ่งจับจ้องมองอยู่ห่างๆ ทั้งท่าทางยั่วเย้าส่ายสะบัดดูยังไงเขาก็ว่าเธอต้องเป็นกระเทย แต่มีสิ่งหนึ่งที่ทำให้เขาไม่อาจถอนสายตาไปจากเธอได้ นั่นก็คือดวงตากลมทั้งคู่ ที่ประดับด้วยขนตายาวงอนเช้ง กลีบปากอิ่มย้อยลงมามีสีระเรื่อ มันทำให้อยากรู้รสชาติว่าจะเป็นเช่นไร

‘ไอ้บ้าเอ้ย!! มึงจะใส่ใจสาวเทียมให้มันได้อะไรขึ้นมาวะ ปากอิ่มๆ นั่นก็คงถูกฉีด ขนตานั่นก็แค่ติดขนตาปลอม เดี๋ยวนี้ชายไม่แท้เลียนแบบผู้หญิงได้ง่ายจะตาย’

นักรบกร่นด่าความรู้สึกหวั่นไหว แค่ได้เห็นดวงตาและริมฝีปากของไกด์ที่เขาเข้าใจว่าเป็นสาวประเภทสอง น่าแปลกที่ความรู้สึกแบบนี้มันเกิดขึ้นกับเขา หรือว่า...เขาจะเป็นพวกรักร่วมเพศแล้วกระมังถึงได้มองเห็นดอกไม้เทียมสวยเท่าดอกไม้สด

‘เว้ย!!! ไม่ใช่เด็ดขาด’

ชายหนุ่มยืนมองเธอเต้นแร้งเต้นกาอย่างสนุกสนานโดยไม่คิดจะสงวนท่าทีอยู่ชั่วครู่ แล้วพาตัวหายไปจากหลังต้นสนต้นนั้น

เมื่อออกเดินทางกันต่อเพื่อจะไปยังโรงแรมที่พักระดับ 4 ดาว นักรบก็เข้าประจำที่คนขับ แล้วเคลื่อนรถไปตามขบวน ไม่กี่นาทีก็มาถึงโรงแรมที่พัก ลูกทัวร์ต่างหยิบสัมภาระข้าวของลงจากรถนำไปวางไว้ยังจุดที่ติดป้ายว่าเป็นที่วางสัมภาระของรถบัสคันไหน หลังจากนั้นก็เข้าห้องประชุมจัดเลี้ยงซึ่งทางโรงแรมเตรียมสถานที่ไว้เพียงพอกับลูกทัวร์ทั้ง 400 คน

เวลานั้นเองที่โชเฟอร์ทุกคนได้พักผ่อน นักรบเองพอทราบว่าจะได้พักที่ไหนอย่างไรเขาก็ขอกุญแจห้องจากประชาสัมพันธ์