บทที่ 79 บทที่ 79

ชาครียาอดทนไม่ไหวก็ตอนนี้ เธอตีมือใหญ่ดัง “เพียะ” จนเขาหดมือฉับเปลี่ยนมาจับพวงมาลัย ปรายตามองคนขุ่นเคืองที่นั่งจ้องตาเขียวอยู่ข้างๆ

“พี่ก็แค่...รู้สึกว่ามันเงียบไปหน่อย”

“กวนโอ๊ยมากกว่าล่ะมั้ง” เธอว่าเข้าให้

“เปล่านะ ไม่ได้คิดจะกวนเลยสักนิด ก็...เพลงมันมีอยู่แค่นี้น่ะ เดี๋ยวฟังวิทยุแท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ