บทที่ 8 บทที่ 8

เสียงอุทานสุดท้ายเกิดจากการฉกวูบของเรียวปากกระด้างที่นาบความร้อนลงมาบนกลีบปากอิ่ม ชาครียาใจหายวาบ ร่างสาวกระตุกในนาทีแรกแต่เมื่อปากร้อนบดคลึงอยู่เหนือปากนุ่ม สัมผัสแรกของชีวิตสาวก็ทำให้เธอแข็งทื่อยืนตัวเกร็งและเม้มปากตามสัญชาตญาณ และพอปลายลิ้นที่ทั้งสากและร้อนวาดเลียไปตามรอยแยกของกลีบปาก ที่สวยดั่งกลีบกุหลาบสีสด จนเจ้าของเผลอตัวแย้มออกเปิดทางให้ลิ้นหนาไม่รอช้าที่จะแทรกตัวเข้าไปดื่มด่ำความหวานในอุ้งปากอิ่มเต็ม

ชาครียาจวนเจียนจะเคลิบเคลิ้มไปกับจูบนั้นอยู่แล้ว ถ้ามือใหญ่ไม่ตะปบลงมาบนทรวงอกซึ่งมันไวต่อความรู้สึกมาก ยิ่งพอปลายนิ้วแตะลงบนยอดอกเจ้าของร่างสวยก็เหมือนจะกระตุกวูบ สติเริ่มกลับมาเต็มที่ก็ตอนที่มือซนๆ นั้นเริ่มขยับบีบคลึง

“อื้ม...” เธอใช้แรงทั้งหมดที่ยังเหลือผลักอกกว้าง แล้วฟาดฝ่ามือใส่ซีกหน้าหล่อๆ นั่นให้หายแค้น “เพียะ!!”

นักรบหน้าหันไปตามแรงตบ ฤทธิ์ของฝ่ามือเธอมีน้ำหนักไม่เบาเลยเล่นเอาเขาหน้าชาไปทั้งแถบ ชายหนุ่มละมือจากต้นแขนแล้วยกขึ้นลูบแก้มที่คงเป็นรอยฝ่ามือแดงอย่างไม่ต้องสงสัย เขามองเธอยืนตัวสั่นใช้สายตาด่าทอเขาอย่างที่พอจะทราบดี แต่ทำไมเขาถึงไม่โกรธก็ไม่รู้กลับรู้สึกสนุกที่เห็นเธอเจ็บแค้น

“ไอ้ชั่วเอ๊ย ไปตายเสียเถอะไป๊!!!”

ชาครียากำหมัดแน่น ก้าวถอยหลังไปทีละก้าว เธอยังมองชายหนุ่มไม่วางตา มองด้วยความเจ็บแค้นที่คล้ายจะอาฆาต ก็ใช่สิ เขาขโมยจูบแรกไปจากเธอยังไม่พอ ซ้ำร้ายยังบีบเคล้นหน้าอกเธออย่างกักขฬะ แบบนี้จะไม่ให้เธออาฆาตแค้นได้ยังไง ถ้าฆ่าได้เธอจะไม่ลังเลเลยให้ตายสิ

“จะมากไปแล้วนะ ยัยกระเทย!”

“แล้วที่นายทำมันเป็นสุภาพบุรุษมากนักเรอะ ไอ้หมาปากมอม ไอ้ผู้ชายกักขฬะ ไอ้คนเฮงซวย”

“นี่...หยุดได้แล้วยัยบ้า คิดว่าฉันพิศวาสกระเทยอย่างเธองั้นเรอะ ก็แค่ฉันลืมตัวไปนิด มันมือไปหน่อย แต่ยอมรับอยู่อย่างนะว่าหมอนี่เก่งชะมัด” นักรบฉีกยิ้มแล้วยักคิ้วหลิ่วตายั่วอารมณ์เธอสุดขีดอย่างสนุกสนาน น่าแปลกที่เขานึกอยากยั่วโมโหเธอ ทั้งที่คิดว่าเธอเป็นกระเทยและเขาก็ไม่ชอบมนุษย์ข้ามเพศนี่เลยสักนิด แต่ไม่เข้าใจว่าทำไมไม่นึกอยากอยู่ห่างคนตรงหน้า

“นาย!” ชาครียาหันซ้ายหันขวา แล้วก็เห็นกิ่งไม้อยู่บนหาดทรายจึงหยิบขึ้นมา “ขอฟาดปากนายสักหน่อยเถอะ ไอ้ปากมอม”

ร่างระหงปรี่เข้าไปหมายจะใช้กิ่งไม้ในมือฟาดลงบนปากนักรบ แต่เขาก็ไวทายาดหลบฉากแล้วคว้าข้อมือเล็กบิดจนเธอต้องปล่อยไม้

“คิดจะทำร้ายฉันเหรอยัยบ้า ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก”

“ปล่อยนะไอ้หมาบ้า ไอ้คนโรคจิต ปล่อยฉัน”

“ปล่อยให้เธอแพ่นกะบาลฉันรึไง แน่จริงก็ดิ้นให้หลุดสิ” ว่าแล้วก็ตวัดแขนรวบเอวคอดกระชับ

ชาครียาหน้าเสียพยายามดิ้นรนให้หลุดจากวงแขน แต่ยิ่งดิ้นเขาก็ยิ่งรัดแน่นแล้วยังบิดแขนเธอเสียจนเจ็บไปหมด แต่กระนั้นหญิงสาวก็ไม่ยอมปริปากร้องบอก เจ็บกายไม่เท่าไหร่ เจ็บใจนี่สิมันมากเกินกำลังจะทน

“ปล่อยฉันนะไอ้โรคจิต”

“ไม่”

“ช่วยด้วยค่ะ ช่วย...” เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังขึ้นเพียงแป๊บเดียว อุ้งปากร้อนก็นาบลงมาบนปากที่กำลังตะโกนขอความช่วยเหลือ กลืนกินเสียงร้องของเธอจนหมดสิ้นกลายเป็นเสียงอื้ออึงอยู่ในลำคอระหงเท่านั้น

นักรบจูบเธออีกครั้งและครั้งนี้มันไม่ได้จาบจ้วงรุนแรงอย่างครั้งแรก แต่มันอ่อนหวานที่แฝงความซาบซ่านบาดจิต บั่นทอนเรี่ยวแรงของหญิงสาวได้อย่างชะงัด จนร่างระหงอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟอยู่ในอ้อมแขน จูบหวานที่กำซาบไปถึงดวงจิตเรียกร้องให้เธอต้องจูบตอบอย่างไม่ตั้งใจ เล่นเอาชายหนุ่มต้องครางออกมาอย่างอดไม่ไหว

“อืม...” มือใหญ่ที่รวบรัดร่างนุ่มละมุนเลื่อนลงไปขยำสะโพกอวบ ถึงจะไม่นุ่มหยุ่นเหมือนผู้หญิงที่ผ่านมือชายมาแล้วอย่างที่เคยเจอ แต่ก็หนั่นแน่นกลมกลึงสู้มือดีแท้ สะโพกแบบนี้ไม่น่าจะใช่สะโพกเพรียวๆ ของผู้ชาย หรือถ้าเป็นผู้ชายมีก้นงอนๆ ก็น่าจะแข็งกว่านี้

ชาครียาจิกเล็บลงบนท่อนแขนเพื่อบรรเทาอารมณ์ที่ตีตื้นขึ้นมาทีละนิด อารมณ์ที่เธอไม่รู้จักและมันกำลังหวามไหวอยู่ในทรวงอก แล้วก่อนที่เธอจะทิ้งตัวพิงร่างสูงเต็มกำลัง นักรบก็ผละเรียวปากออกห่างมันทำให้เธอแทบจะผวาถอยห่างจากเขาเช่นกัน

ใบหน้านวลเนียนแดงระเรื่อสะท้อนกับแสงจันทร์ให้คนมองเห็น นับรบไม่อาจถอนสายตาไปจากเธอ หนำซ้ำยังกวาดตามองเรือนร่างของคนที่เขาคิดว่าเป็นสาวประเภทสอง มองให้เต็มตาเพื่อทบทวนความรู้สึก บางสิ่งบางอย่างบอกเขาว่ากำลังเข้าใจเธอผิดถนัด ชาครียาหรือคิตตี้หรือคิต เธอไม่ใช่ผู้ชาย แต่เธอเป็น...ผู้หญิง

“นี่...” ชายหนุ่มอยากจะถาม แต่หญิงสาวกลับไม่อยากตอบเลยสักนิด

“ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว จำไว้อย่างเดียวก็พอ ไม่ว่าฉันจะเป็นอะไรในสายตาคนอย่างนาย นายก็ไม่มีสิทธิ์จะทำอย่างนี้กับฉัน ถ้าไม่เชื่อ ระวังหลังนายไว้ให้ดี ฉันจะหาทางฆ่านายให้ตายคามือเลยคอยดูสิ”

“โอ๊ะ น่ากลัวจริง” นักรบตอบโต้ ดวงตาของเขาปรือลงจากแรงอารมณ์ภายในใจ จับจ้องกลีบปากที่อ้าเผยอเป็นประโยคเดือดดาล

“ไอ้ปากมอม นายสมควรจะกลัวฉันให้มาก เพราะฉันไม่เอานายไว้แน่”

“ไม่เอาจริงๆ น่ะเหรอ ฉันออกจะหล่อขนาดนี้ เธอไม่รู้รึไง กระเทยน่ะเล็งผู้ชายอย่างฉันทั้งนั้น เห็นไม่ได้แทบกระโจนเข้าใส่ยิ่งกว่าเสือโหยอีกนา อย่างเธอก็ไม่น่าหลงหมู่นี่”