บทที่ 94 มารผจญ (100%)

“ชู่ว์…ไม่เอาไม่ร้องนะลูก” เสียงหวานละมุนติดจะสั่นเครือนิดๆ เอ่ยปลอบประโลมชิดกระหม่อมบางของลูกสาวตัวน้อย พร้อมกับลูบหลังอีกฝ่ายเบาๆ

“แม่จ๋าเราไปหาป้อจ๋าได้ไหมคะ” เจ้าของใบหน้าเปียกน้ำตาเงยขึ้นเอ่ยถามผู้เป็นแม่ปนเสียงสะอื้น ทำเอาคนฟังแทบจะร้องไห้ตามลูกไปด้วย

“ไปไม่ได้ค่ะ” บุปผาสวรรค์เอ่ยเสียง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ