บทที่ 37 ตอนที่ 8 (100%)

“ฟู่ๆๆๆ” สายน้ำผึ้งเป่าลมให้ยาแห้งอย่างนุ่มนวล เพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะเจ็บไปมากกว่านี้ กริยาอ่อนโยนนั่น มันทำให้เขามองอย่างหลงใหล เผลอมองหญิงสาวด้วยแววตาหวานเยิ้มโดยไม่รู้ตัว

“เสร็จแล้ว” เสียงหวานหูเป็นครั้งแรก เอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบา จนเขาหลุดออกจากห้วงภวังค์ มองจ้องหน้านวลแดงไม่วางตา

“ยังไม่เสร็จ ต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ