บทที่ 6 ตอนที่ 2 (70%)

คู่ของลูเซียสที่นั่งอยู่อีกมุมนึงของโต๊ะ ก็ไม่น้อยหน้าจูบปากแลกลิ้นกันอย่างเมามัน เมื่อชายหนุ่มทนไม่ไหวก็เอื้อมมือไปกอบกุมบีบขยำทรวงอกขนาดใหญ่ภายใต้สายเดี่ยวสีชมพูทันที พร้อมทั้งใช้ริมฝีปากอันร้อนชื้นดูดที่ซอกคอขาวนวลจนเกิดรอยแดง ทำเอาอารมณ์ของโรสลีนแตกกระเจิง ดวงตาหรี่ปรือริมฝีปากเผยอครางออกมาเบาๆ อย่างรัญจวน

ขึ้นชื่อว่าสถานบันเทิงแล้ว ยิ่งดึกคนก็ยิ่งหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย เสียงเพลงที่ดังอึกทึก ทำเอาสายน้ำผึ้งมึนหัว เพราะเธอไม่ค่อยชินกับมันเท่าไหร่ ตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรียันจบปริญญาโท เธอแทบไม่ได้ไปเที่ยวกลางคืนเลย ที่แวะเวียนไปเป็นประจำก็คงจะเป็นร้านเนื้อย่าง ชีวิตวนเวียนอยู่แต่ช็อปกับห้องสมุด เพราะเรียนหนักมากในฐานะที่เธอเป็น นักศึกษาทุน เกรดเฉลี่ยในแต่ละภาคการศึกษาจะต่ำกว่ามาตรฐานที่ทางกองทุนระบุไว้ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นแล้วเธอต้องชวดทุน

แม้ว่าสายน้ำผึ้งจะมีโรคประจำตัว คือเธอเป็นโรคพุ่มพวงหรือโรคแพ้ภูมิตัวเอง ต้องไปหาหมอ กินยาและปฏิบัติตามคำแนะนำของแพทย์อย่างเคร่งครัด ไม่มีใครคิดว่าเธอจะสามารถเรียนวิศวะได้จนจบ แต่เธอก็คอยประคับประคองนาวาชีวิตลำน้อย ด้วยหัวใจที่แข็งแกร่งมาโดยตลอด

เคยมีคนถามว่าทนได้ยังไงเป็นหนักขนาดนี้ เธอก็ตอบกลับไปว่า ‘ถ้ากายของเราป่วยแล้วใจเราจะต้องไม่ป่วยไปกับมัน ถ้าเราไม่เอาใจไปผูกติดกับมัน เราก็จะไม่เจ็บปวดทุกข์ทรมานและเราต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้ได้ เราถึงจะเอาชนะมันได้’

ด้วยความที่เธอกินเหล้าไม่ได้เหมือนคนอื่น จึงได้แต่กินน้ำอัดลมและน้ำเปล่าไปหลายแก้ว จนตอนนี้น้ำเต็มท้องและอยากเข้าห้องน้ำเต็มทน หันไปหาเพื่อนรักเพื่อจะเอ่ยปากชวนไปเข้าห้องน้ำเป็นเพื่อน ก็ต้องส่ายหน้า

“เอ้า…ทุกโคน ชนค่ะชน วันนี้ไม่มาวไม่เลิก” เสียงจอมใจชวนคนอื่นชนแก้วดังอ้อเเอ้ เพราะเริ่มเมาได้ที่แล้ว

“ยัยจอม ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” เมื่อเห็นเพื่อนสาวเริ่มเมามาย ดูจากสภาพแล้วลิ้นพันกันเต็มที คงไม่สามารถเดินไปเข้าห้องน้ำกับเธอได้ป็นแน่ เธอจึงคิดว่าไปคนเดียวดีกว่า

“อืม ให้ฉันไปเป็นเพื่อนป่ะ” เมาขนาดนี้ยังมีกระจิตกระใจเป็นห่วงเพื่อนได้อีก

“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวฉันไปเองดีกว่า” แล้วสายน้ำผึ้งก็ลุกขึ้นพร้อมถือน้ำเปล่าไปด้วย เพราะตั้งแต่กินข้าวเย็นเสร็จ เธอยังไม่ได้กินยาหลังอาหารเย็นเลย ที่เธอถือน้ำออกมาด้วยนี่ก็เพราะว่าไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอป่วย

สายน้ำผึ้งไม่ต้องการความสงสารหรือเห็นใจจากใคร เพราะเมื่อใดก็ตามที่เห็นคนอื่นแสดงความสงสารและเห็นใจในตัวเธอ ทุกครั้งจะอดใจไม่ไหวร้องไห้ออกมาทุกที ฉะนั้นสายน้ำผึ้งจึงสร้างเกราะป้องกันตัวเองเอาไว้ เพื่อไม่ให้แสดงถึงความอ่อนแอที่เก็บไว้ภายในก้นบึ้งของหัวใจ ออกมาให้คนอื่นได้รับรู้ ถ้าเธอไม่เจ็บปวดทุกข์ทรมานจริงๆ คนอื่นจะไม่มีวันได้เห็นน้ำตาของเธอแม้แต่หยดเดียว

เมื่อเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ระหว่างที่หญิงสาวเดินผ่านมาทางโต๊ะมุมสลัว ที่เลโอกำลังนั่งนัวเนียอยู่กับเจสซิก้า ส่วนคู่ของลูเซียสออกไปเต้นรำกันอยู่กลางฟลอร์  สายน้ำผึ้งกำลังสาละวนล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์เพื่อหายาเม็ดเล็ก เมื่อเจอก็ดึงมันออกมาจากกระเป๋ากางเกงพร้อมยิ้มน้อยๆ ที่ในที่สุดก็ควานหาจนเจอ กำลังจะหย่อนยาลงไปในปาก ก็มีชายร่างยักษ์คนหนึ่งเดินมาชนเข้าที่หัวไหล่อย่างจัง

เม็ดยาที่อยู่ในมือกระเด็นหายไปในพริบตา แถมยาเม็ดนึงยังไปตกอยู่ที่ใต้โต๊ะ ที่มีร่างสองร่างกำลังกอดรัดฟัดเหวี่ยง นัวเนียกันเมามันอย่างไม่อายฟ้าอายดิน เธอจึงคิดในใจว่า ‘พ่อคุณแม่คุณเอ้ย พากันไปเปิดห้องดีกว่าไหม มลภาวะทางสายตาชัดๆ’ สายตาสอดส่องหาเม็ดยาไปทั่วบริเวนนั้น ก็ปรากฏว่าว่ามันตกอยู่บริเวณใต้เท้าของคนทั้งสอง

สายน้ำผึ้งกระแอมขึ้นเบาๆ เพื่อหวังว่าจะปลุกทั้งสองจากภวังค์พิศวาส แต่ก็ไม่ได้ผล ทั้งสองร่างไม่ได้สนใจเสียงนกเสียงกาอย่างเธอเลย ยังนัวเนียกันไม่เลิก ก้มตัวลงหมายจะเอื้อมมือไปหยิบยาที่บริเวณเท้าของคนทั้งคู่ แต่ระหว่างนั้นเจสซิก้าก็ปรายตามาเห็นร่างของเธอเข้าซะก่อน

“ยัยเด็กสกปรก แกมายืนหาพระแสงอะไรตรงนี้ยะ ถอยออกไปไกลๆ เลยนะ ไป๊!!!” เจสซิก้าด่าทอออกมาอย่างอารมณ์เสียสุดๆ ที่แม่เด็กสาวชาวเอเชียมาขัดจังหวะอารมณ์พิศวาสของเธอ

“นี่…อย่าบอกนะว่า เธอเป็นนักข่าวแล้วปลอมตัวเข้ามา เลโอคะเราจะทำยังไงกันดี ถ้าข่าวแพร่ออกไปมันต้องไม่ดีกับคุณแน่” นางแบบสาวทำทีป็นตกใจอย่างมีจริต ทั้งที่จริงแล้วดีใจจนแทบเนื้อเต้น ที่จะได้เป็นข่าวกับชายหนุ่ม เพราะตั้งแต่คบกันมาเขาก็ไม่เคยเปิดเผยความสัมพันธ์ของทั้งคู่เลย

เมื่อเด็กเสิร์ฟได้ยินเสียงดังแว้ดๆ ก็รีบเดินมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น

“มีอะไรหรือเปล่าครับท่าน” เด็กเสิร์ฟเอ่ยถามเลโอออกมาอย่างสุภาพและนอบน้อมสุดๆ

“ผับนี้เขาให้เด็กขอทาน เข้ามาได้ด้วยเหรอ เอาเธอออกไปไกลๆ ฉันเดี๋ยวนี้” ตาคมมองปราดมาที่ร่างของหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า แล้วยิ้มหยันสมเพชที่มุมปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม

เด็กเสิร์ฟจึงรีบทำตามบัญชาของแขกวีไอพีทันที เดินเข้ามาหมายจะจับตัวหญิงสาวลากออกไป แต่สายน้ำผึ้งชิงพูดขึ้นซะก่อน

“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะไอ้ฝรั่งหัวแดง ฉันไม่ได้เป็นขอทานอย่างที่พวกคุณว่า แล้วก็กรุณาอย่าเอามือของนายมาแตะต้องตัวฉันเป็นอันขาด” เธอชี้หน้าตอกกลับ เด็กเสิร์ฟจึงหยุดชะงัก น้ำเสียงของสายน้ำผึ้งเริ่มมีน้ำโห ก็จะไม่ให้เธอเดือดได้ไง อยู่ๆ ก็มีไอ้ฝรั่งขายาวเผ่าพันธ์ยีราฟกลับชาติมาเกิด มาด่าว่าเป็นขอทานแม่ยอมไม่ได้จริงๆ มันปรี๊ด ‘ขอทานบ้านนายจะได้สวยขนาดนี้ยะ’ ได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองในใจ ถึงเธอจะเรียบร้อยน่ารัก มีสัมมาคารวะแค่ไหน แต่ถ้าโดนด่าตีแสกหน้าแบบนี้เธอก็ไม่ไหวเหมือนกัน สาวน้อยมีนิสัยไม่ยอมคนอยู่แล้ว ‘หนอยวอนซะแล้ว แล้วจะได้รู้ว่าเล็กพริกขี้หนูมันเป็นยังไง’