บทที่ 9 ตอนที่ 3 (70%)

“ถ้าฉันบอกว่าใช่แล้วจะทำไม มีปัญหาอะไรหรือเปล่า รึไม่อยากทำงาน ถ้าไม่อยากทำก็ลาออกไป เอ๋…หรือว่าคนปากดีอย่างเธอ ที่แท้ก็…ป๊อด” เลโอตอบกลับด้วยท่าทางยิ้มแย้มยียวนอย่างอารมณ์ดีสุดๆ ในตลอดช่วงสองวันที่ผ่านมา เพราะเขาคิดถึงแต่หน้าตาจืดชืดและริมฝีปากแดงๆ ที่ด่าเขาฉอดๆๆ ของเธอมาตลอด แต่วันนี้พระเจ้าดันส่งเธอมาให้ซะนี่ พ่อเสือร้ายเลยออกอาการดีใจสุดๆ ในความเป็นต่อของตัวเอง ยื่นหน้าเข้าใกล้สายน้ำผึ้ง ถามออกไปอย่างกวนอารมณ์

“ไม่ได้ป๊อดโว้ย ไอ้….” สายน้ำผึ้งกำลังจะตอกกลับอย่างไม่ยอม แต่คิดได้ซะก่อนว่ายังไงเขาก็เป็นเจ้านายตนหากพูดมากไปกว่านี้คงได้เป็นเรื่องแน่ จึงรีบหุบปากฉับและยืนจ้องหน้าเขาเขม็ง

“ฉันบอกให้ฝ่ายบุคคลจัดวิศวกรสาวสวยแถบยุโปมานี่นา ไม่ใช่เด็กเอเชียเตี้ยม่อต้อพันธ์แคระอย่างนี้” เลโอพูดกับตัวเองอย่างหัวเสีย ที่ฝ่ายบุคคลกล้าขัดคำสั่งเขา เขาสั่งงานนะไม่ได้สั่งขี้มูก ทุกคนในบริษัทนี้ต่างก็รู้ดีนี่ว่าเขาไม่ค่อยถูกชะตากับคนเอเชีย ทำงานในเครือบริษัทได้แต่ห้ามเอาตัวเข้ามาในสำนักงานใหญ่

มือหนารีบกดโทรศัพท์หาเลขาหน้าห้องทันที เพียงไม่นานลุคหนุ่มร่างใหญ่ผู้เป็นทั้งบอดี้การ์ดและเลขาของเลโอก็เดินเข้ามา

“มีอะไรจะใช้ผมครับนาย” เลขาหนุ่มถามเจ้านายที่ทำหน้าบูดบึ้ง ด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบ

“ฉันอยากให้นายไปเช็คกับฝ่ายบุคคลให้หน่อย ว่าใครเป็นคนเลือกแม่สาวเอเชียมาทำงานที่นี่ ด่วนเลยนะ” เลโอออกคำสั่งกับลูกน้องที่เปรียบเสมือนมือขวา ด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด

“ได้เลยครับ จัดให้เดี๋ยวนี้เลยครับนาย” แต่ยังไม่ทันที่เลขาจะเดินออกไปจากห้อง ก็มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามาเสียก่อน

“ฉันเอง ฉันเป็นคนเลือกแม่หนูน้อยคนนี้มาทำงานที่นี่ แกมีปัญหาอะไรหรือเปล่า” เสียงทรงอำนาจของผู้มาใหม่ทำให้ชายหนุ่มถึงกับหันขวับ

“พ่อ!” เลโอร้องออกมาอย่างแปลกใจ ที่เจอพ่อของตนซึ่งเป็นอดีตท่านประธานมาที่นี่ ทั้งที่ร้อยวันพันปีท่านไม่เคยย่างกรายมาเลย ตั้งแต่ได้ยกบริษัทให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนอย่างเขาเป็นผู้ดูแล

“ใช่ พ่อเองไอ้เสือ ตกใจมากหรือไงที่เจอพ่อ” ชายวัย 57 ปี ผู้ซึ่งดูดีและภูมิฐานไม่สร่างซา ถามลูกชายขึ้นอย่างอารมณ์ดี

“ไม่ครับ แต่แปลกใจมากกว่าว่าพ่อมาอยู่นี่ได้ไง เพราะร้อยวันพันปีพ่อไม่เคยมาที่นี่เลย แล้วนี่ไปเที่ยวรอบโลกกับแม่กลับมาแล้วเหรอครับ” เลโอถามพ่ออย่างแปลกใจ

“อืม เพิ่งมาถึง ลงเครื่องปุ๊บไปส่งแม่แกเสร็จ ก็รีบมาดูหน้าแม่หนูน้อยทันที เห็นในรูปว่าน่ารักแล้วแต่ตัวจริงน่ารักยิ่งกว่า” พูดกับลูกชายแต่หันไปยิ้มกับหญิงสาวอย่างเป็นมิตรและเอ็นดูสุดๆ

โรมานี่เป็นคนเลือกให้สายน้ำผึ้งมาทำงานที่นี่กับลูกชายตน เพราะเขาเห็นเธอในรูปแล้วก็รู้สึกถูกชะตาตั้งแต่แรกพบ ส่วนจอมใจเขาก็เลือกให้ไปทำงานที่อเมริกา เพราะเห็นว่าทางโน้นต้องการคนจบใหม่และมีฝีมือ ซึ่งดูจากประวัติของจอมใจแล้วเธอมีทุกอย่างครบถ้วนตามที่ต้องการ

สายน้ำผึ้งพอจะรู้แล้วว่าท่านผู้เฒ่าเป็นใคร จึงรีบยกมือขึ้นไหว้ ย่อเข่าลงเล็กน้อย ทำความเคารพผู้อาวุโสอย่างนอบน้อมอ่อนหวาน ทำเอาอดีตท่านประธานยิ่งปลื้มกับกริยาที่น่ารักและมีสัมมาคารวะ ไม่เว้นแม้กระทั่งเลโอ ยังแอบคิดว่ากริยานั้นช่างอ่อนหวานไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ แต่พอสาวน้อยนึกได้ว่าลืมตัว เผลอสวัสดีแบบวัฒนธรรมไทยแท้ออกมา ก็รีบกล่าวคำสวัสดีใหม่พร้อมแนะนำตัวอย่างสุภาพ

“สวัสดีค่ะท่าน ดิฉันชื่อสายน้ำผึ้ง สายสวรรค์ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”

“สวัสดีแม่หนู ฉันชื่อโรมานี่ วาเลนติอาโน่ เป็นพ่อของเลโอ” อดีตท่านประธานแนะนำตัวอย่างเป็นกันเองกับสาวน้อย

“ตามสบายนะหนูไม่ต้องมากพิธี เรียกลุงว่าคุณพ่อเหมือนไอ้เลโอก็ได้นะหนูสายน้ำผึ้ง ลุงชอบชื่อนี้จัง แต่มันหมายความว่าอะไรกันล่ะเนี่ย” ได้ยินดังนั้นสายน้ำผึ้งก็รีบบรรยายถึงความหมายชื่อของตนให้ท่านฟังทันที

“สายน้ำผึ้งหรือน้ำผึ้ง ก็แปลว่าน้ำผึ้งในภาษาอิตาลีนั่นแหละค่ะ”

“ชื่อเพราะความหมายดีนะลุงชอบ แต่มันเรียกยากจัง ลุงขอเรียกหนูสายน้ำผึ้งว่าฮันนี่ ได้หรือเปล่า” ท่านผู้เฒ่าเอ่ยถามสาวน้อยด้วยความสนิทสนม

“ได้ค่ะ แต่สงวนลิขสิทธิ์ให้เรียกได้เฉพาะคุณลุงเท่านั้นนะคะ” สาน้ำผึ้งตอบรับด้วยรอยยิ้มละมุน

“เฮอะ ทำอย่างกับคนอื่นเขาอยากเรียกตายล่ะ” เลโอพูดกระแนะกระแหนด้วยความหมั่นไส้

“แกเป็นอะไรรึเปล่าวะไอ้ลูกชาย วันนี้ดูแปลกไปนะ” นายโรมานี่เห็นท่าทีของลูกชายที่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเคย เขายิ่งพอใจ เพราะปกติลูกชายจะไม่เป็นอย่างนี้ แต่วันนี้มันกลับต่อปากต่อคำ แถมยังมองหนูฮันนี่ไม่วางตา สงสัยเจอมวยคู่ที่เหมาะสมแล้วแน่ อย่างนี้ต้องรีบไปเล่าให้เมียเขาฟังซะแล้ว ว่าอีกไม่นานเราจะต้องมีสะใภ้และมีหลานตัวน้อยอย่างแน่นอน คิดในใจอย่างอารมณ์ดี

“ก็ปกติดีนี่ครับ ไม่ได้เป็นไร แค่คิดว่าพ่อคงลืมว่ายังมีผมอยู่ในห้องนี้ด้วย” บอกพ่ออย่างงอนๆ ที่ทำเป็นลืมเขา เห็นผู้หญิงดีกว่าลูก คอยดูนะจะไปฟ้องแม่ ได้แต่คิดในใจอย่างหมายมาด

“ไม่ได้ลืมโว้ย แต่แกไม่น่ารักเหมือนหนูฮันนี่ นี่หว่า”

“น่ารักตายล่ะพ่อ แสบยังกับอะไรดี ไม่มีสัมมาคารวะ ขนาดมาตั้งนานยังไม่แนะนำตัวเลย ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง” เลโอพูดออกมาอย่างแดกดัน

“แกอยากให้เขาแนะนำตัว แกเป็นผู้ชายก็แนะนำตัวก่อนสิวะ” เห็นบิดาไปเข้าข้างแม่สาวแสบ ยิ่งทำให้เขาไม่พอใจหนักกว่าเดิม

“ฉันเลโอ วาเลนติอาโน่ เป็นประธานของที่นี่” เลโอแนะนำตัวออกมาอย่างขอไปที

“สวัสดีค่ะ ดิฉันสายน้ำผึ้ง สายสวรรค์ค่ะ” สายน้ำผึ้งแนะนำตัวอย่างเรียบๆ

เมื่อชายหนุ่มเห็นว่าหญิงสาว ไม่ได้เต็มใจอยากจะรู้จักตนซักเท่าไหร่ แถมยังไม่ไหว้เขาอย่างที่ทำกับพ่อเขา ยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่ ทำยังงี้มันเลือกปฏิบัติกันชัดๆ

“แล้วทำไมเธอถึงไม่ไหว้ฉันเหมือนที่ทำกับพ่อฉัน” เลโอถามอย่างพาลๆ ก็เขาอยากจะเห็นกริยาอ่อนหวานนั่นอีกซักครั้งให้เป็นบุญตานี่นา

“กริยาแบบนั้น ดิฉันใช้ทำกับคนที่นับถือเท่านั้นค่ะ” สายน้ำผึ้งสวนขึ้น

“นี่เธอจะบอกว่าไม่นับถือฉันอย่างนั้นเหรอ” ตะคอกใส่คนตัวเล็กด้วยใบหน้าแดงก่ำ

“ฉันจะทำแบบนั้น กับคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่และเป็นสุภาพชนเท่านั้นค่ะ” สายน้ำผึ้งเสริมอีกประโยคด้วยท่าทางยียวน