บทที่ 9

ที่โต๊ะอาหาร.

บรรยากาศเงียบสงบเล็กน้อย ได้ยินเพียงเสียงชามกับตะเกียบชนกัน และเสียงการพิมพ์

ชารอนกำลังพิมพ์อย่างบ้าคลั่งบนโทรศัพท์มือถือของเธอ

เธอหมกมุ่นอยู่กับโลกของเธอจนเธอลืมสังเกตว่าสีหน้าของชายที่นั่งตรงข้ามเธอเริ่มมืดมนมากขึ้นเรื่อยๆ

ชั้นเรียนของพวกเขามีการแชทเป็นกลุ่มซึ่งเต็มไปด้วยข้อความที่ไม่รู้จบในตอนนี้ มีคนทราบข่าวจากแหล่งที่ไม่รู้จักว่าชารอนมีข้อมูลโดยตรงเกี่ยวกับสแตนลีย์และเริ่มเสนอราคาอย่างบ้าคลั่ง ราคาประมูลใกล้ห้าร้อยแล้ว!

ห้าร้อย!

ดวงตาของชารอนเป็นประกาย เธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย

คนกลุ่มนี้มันบ้า!

พวกเขาใช้เงินจำนวนมากเพียงเพื่อข้อมูลชิ้นเดียวได้อย่างไร

แต่ยิ่งบ้าก็ยิ่งดี ด้วยวิธีนี้เธอจึงมีโอกาสที่จะได้รับเงินมากขึ้น!

สาวโรแมนติกที่สิ้นหวังอันดับหนึ่งถามว่า "คุณโจนส์ชอบผู้หญิงแบบไหน ไร้เดียงสาหรือเซ็กซี่"

ไร้เดียงสาหรือเซ็กซี่?

เธอนึกถึงจิวเวล เธอเป็นคนแบบไหน?

ทันใดนั้น ชารอนก็ได้ข้อสรุป เธอพิมพ์อย่างรวดเร็วว่า "กึ่งไร้เดียงสาครึ่งเซ็กซี่! ฉันหวังว่าคุณจะประสบความสำเร็จในการไล่ตามคุณโจนส์โดยเร็วที่สุด โชคดี!"

สาวโรแมนติกที่สิ้นหวังหมายเลขสองถามว่า "จิวเวลมีความสัมพันธ์กับมิสเตอร์โจนส์จริงหรือ?

มีการพุ่ง?

ไม่น่าจะเป็นไปได้

สแตนลีย์เก็บความลึกลับและรายละเอียดต่ำไว้เสมอ เคยมีข่าวลือระหว่างเขากับคนดังในสังคม แต่ผู้หญิงพวกนั้นไม่เคยเป็นข่าวกับเขาเลย

จิวเวลเป็นเพียงคนเดียว

เธออยู่ในข่าวทางทีวี และปาปารัสซี่พยายามถ่ายรูปพวกเขากอดกันที่ประตูโรงแรม

ถ้าเขาไม่รักจิวเวลจนสุดโต่ง คนต่ำต้อยเช่นนี้จะไม่มีข่าวลือเหล่านี้

นอกจากนี้ ในฐานะนายน้อยของตระกูลโจนส์ ไม่มีสื่อคนใดในเมืองบีชมาร์ชไม่กล้ารายงานข่าวของเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต

ดังนั้น...  ชารอนจึงพิมพ์คำต่อคำ “ไม่ใช่ ไม่ใช่เรื่องซุบซิบ สิ่งที่พวกเขามีคือรักแท้ แต่อย่าท้อแท้ จิวเวลจะไม่แต่งงานกับครอบครัวโจนส์ในเวลาอันสั้น คุณยังมีโอกาส โชคดี”

เป็นไปไม่ได้ที่ชารอนจะใช้ชีวิตที่เหลือกับชายคนนี้ เมื่อเธอหาเงินได้เพียงพอ เธอจะเรียกร้อง...

"คุณจะใช้ชีวิตที่เหลือกับโทรศัพท์ของคุณหรือไม่"

ทันใดนั้นเสียงชายที่ลึกล้ำก็ดังขึ้น เสียงนั้นกลมกล่อมและเซ็กซี่เล็กน้อยซึ่งเป็นที่ชื่นชอบเป็นพิเศษ

แน่นอน... มันมาพร้อมกับความไม่พอใจ

ชารอนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจและสบตาลึกของชายคนนั้น

การแสดงออกของสแตนลีย์ดูไม่ค่อยดีนัก เขาขมวดคิ้วซึ่งเห็นได้ชัดว่าเขาไม่มีความสุข

อยู่ด้วยกันมาหนึ่งปีเธอก็เข้าใจอารมณ์ของเขาไม่มากก็น้อย

ชารอนกวาดสายตาไปรอบๆ และเก็บโทรศัพท์มือถือของเธอ จากนั้นเธอก็พูดจาดีๆ และพูดว่า “ฉันขอโทษ ฉันผิดไป”

ชายคนนั้นเลิกเปลือกตาขึ้น ดูสบาย ๆ และเป็นกันเอง “พี่ทำอะไรผิด?”

ชารอนพูดอย่างระมัดระวัง “ฉันเล่นโทรศัพท์และไม่ได้จดจ่อกับอาหาร”

สแตนลีย์เลิกคิ้ว มีความขี้เล่นในดวงตาสีเข้มของเขา

ผู้หญิงคนนี้มีมารยาทดีเป็นพิเศษ เธอเก่งในการอ่านใจคนและมีความเหมาะสม

เมื่อชารอนสังเกตปฏิกิริยาของเขา เธอรู้ว่าการเดาของเธอถูกต้อง ดังนั้นเธอจึงโยนโทรศัพท์มือถือทิ้งด้านข้างทันทีและก้มหน้ากินอย่างเชื่อฟัง

ดวงตาสีเข้มของชายผู้นั้นจับจ้องมาที่เธอ เขาคิดว่าเธอยังเด็กที่จะรู้ดีขึ้นและอยู่ในวัยที่ดื้อรั้นและไม่ถูกจำกัดที่สุด แต่กลับกลายเป็นตรงกันข้าม เธอเชื่อฟัง มีเหตุผล และประพฤติตัวดีมาก

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับจิวเวลเป็นตัวอย่างที่ดี เมื่อเธอรู้เรื่องนี้แล้ว เธอก็ไม่มีความขุ่นเคืองหรือเอะอะใดๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอไม่ได้พยายามที่จะคิดออก

เขารู้สึกประหลาดใจที่จุดนี้

“คุยโทรศัพท์มีอะไรสนุกๆ ไหม” สแตนลีย์เอนหลังและถามโดยตรง

"ฉันไม่สามารถให้เขาเห็นโทรศัพท์ของฉันได้ มิฉะนั้นฉันจะถูกเปิดเผยในข้อหาขายข้อมูลส่วนตัวของเขาเพื่อแลกกับเงินสดเพิ่ม!" เธอกังวล

“อะแฮ่ม ฉันขอถามอะไรคุณหน่อยได้ไหม”

ชารอนกระพริบตาเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของเขา

สแตนลีย์เลิกคิ้ว “ถามออกไป!”

“คุณมีเซ็กส์ครั้งแรกเมื่อไหร่”