บทที่ 58 58

พัลเลเดียมกระซิบบอกตัวเองเบาแสนเบาและค่อย ๆ ทรุดลงนั่งคุกเข่าขณะมือทั้งสองจับขอบเตียงคนไข้ไว้แน่น เขาก้มหน้าลงต่ำและเป็นครั้งแรกที่น้ำตาลูกผู้ชายหยาดไหลออกมา ความทุกข์ทรมานเหมือนเข็มนับหมื่นเล่มทิ่มแทงลงบนหัวใจดวงนั้น ยิ่งเขาเคยร้ายกาจกับลลิลมากเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้เขาเจ็บร้าว

ยิ่งเคยเย็นชากับเธอมากเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ