บทที่ 8 8

เขาตั้งใจจดทะเบียนสมรสกับลลิลก็เพื่อเอาผลประโยชน์ของบริษัทกลับคืน ตั้งใจบีบบังคับสองคนพ่อลูกที่สร้างบาดแผลในใจของเขาไม่ให้หนีไปไหนได้ตลอดชีวิต ทว่าเมื่อคิดมาถึงตรงนี้พัลเลเดียมกลับถอนหายใจหลายครั้ง เขาเอามือทั้งสองลูบใบหน้าเมื่อนึกถึงสาวน้อยวัยเพียงสิบแปดที่เคยเรียกเขาว่า คุณอา หากบัดนี้เธอกลับกลายเป็นภรรยาของเขาอย่างเต็มตัว

หึ! ก็แค่กระดาษแผ่นเดียว เขาแค่ใช้ทะเบียนสมรสมัดตัวลลิลไว้ไม่ต่างจากใช้เธอเป็นตัวประกันเพื่อเอาคืนอิศราให้เจ็บช้ำอย่างถึงที่สุด เหมือนที่เขาทำไว้กับพี่สาวของเขา ชายหนุ่มพยายามกลบความรู้สึกบางอย่างที่พลุ่งพล่านขึ้นมาด้วยความคิดเคียดแค้นที่ฝังแน่นอก เขาอาจจะเคยเอ็นดูลลิลในฐานะที่เธอเป็นลูกสาวของหุ้นส่วนคนสำคัญ เคยเห็นความน่ารักของเด็กคนนั้น สาววัยใสที่ทำให้หัวใจของเขาเบิกบานทุกครั้งที่เห็นหน้า

“เฮ้...พีท...ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้”

เสียงที่ดังขึ้นเบื้องหลังดึงสติของชายหนุ่มที่กำลังสับสนกลับสู่ความจริงเมื่อเขาหันกลับไปและมีสีหน้าประหลาดใจเมื่อเห็น

“นิโคลัส”

พัลเลเดียมเอ่ยทัก นิโคลัส ซาเวียร์ ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาเจ้าของนัยน์ตาสีแอมเบอร์ทรงเสน่ห์ เพื่อนสนิทของเขาซึ่งเป็นเจ้าของธุรกิจที่ดินและดีลเลอร์ผู้จำหน่ายยานยนต์รายใหญ่ของยุโรปที่เดินเข้ามาทักทาย

“นิค...นายมาที่นี่ได้ยังไง”

“ฉันพึ่งกลับจากมอสโค ตั้งใจไปหานายที่บริษัทเพราะโทรหาแล้วติดต่อนายไม่ได้ เจอเลขาหน้าห้องบอกว่านายอยู่ที่นี่...เสียใจด้วยนะเพื่อนกับเรื่องพี่สาวของนาย”

“ไม่เป็นไร แพตประสบอุบัติเหตุล้มหัวฟาดพื้นในเพนท์เฮาส์ของเธอ ตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้ว”

พัลเลเดียมกล่าวผิวเผินเพราะเขาไม่ต้องการเปิดเผยเรื่องของพี่สาวให้ใครรับรู้แม้แต่เพื่อนสนิทอย่างนิโคลัส

“ฉันเลยรีบแวะมาที่นี่ไง เผื่อมีอะไรที่นายอยากให้ฉันช่วย ฉันรู้ว่านายกับแพตผูกพันกันมาก กลัวว่านายจะคิดมากไม่สบายใจก็เท่านั้น”

“ฉันไม่เป็นอะไร ทุกอย่างโอเค...อย่างน้อยตอนนี้เธอก็อยู่ในการดูแลของแพทย์”

“ดูหน้าตานายโรย ๆ นะ และเหมือนจะเครียดด้วย...อืม...เราออกไปหาอะไรกินกันหน่อยดีมั้ย อย่างน้อยกาแฟสักแก้วน่าจะช่วยนายได้”

“ฉันก็คิดว่ากำลังจะออกไปอยู่พอดี”

ว่าแล้วทั้งสองก็เดินไปที่ลานจอดรถพร้อมกัน สำหรับพัลเลเดียมแล้วนิโคลัสเป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่เขาคุยด้วยแทบทุกเรื่อง นิโคลัสเป็นคนที่ดูเหมือนใจเย็น เขาสงบและไม่ค่อยพูดแต่เวลาอารมณ์ร้อนขึ้นมาก็น่ากลัวทีเดียว ก่อนขึ้นรถเพื่อนสนิทของเขาหันกลับมาบอกว่า

“พีท...เดี๋ยวฉันจะพานายไปดื่มกาแฟที่อร่อยมาก เอาแบบเข้ม ๆ อย่างที่นายชอบเลย...เฮ้...เพื่อน เดี๋ยวก่อนนะ...นายเห็นผู้หญิงคนนั้นรึเปล่า”

นิโคลัสชี้ให้พัลเลเดียมหันไปทางหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเป็นสาวไทยรูปร่างเล็กบอบบางอยู่ในชุดกระโปรงรัดรูปสีชมพูสดกำลังเดินตรงมาทางคนทั้งสอง เป็นหญิงสาวหน้าตาดีและท่าทางของเธอมั่นใจยามเดินเฉิดฉายกลางแสงแดดที่เริ่มแผดจ้า กระทั่งเธอเดินผ่านไปและหยุดที่รถสปอร์ตคันหรูซึ่งจอดอยู่ไม่ไกลจากที่ทั้งสองยืนอยู่

“มีอะไรนิค...นายรู้จักเธอหรือ”

“วีริน...หรือเวโรนิกา...เธอเป็นพรีเซนเตอร์ของเครื่องสำอางแบรนด์ใหญ่ และ...ฉันเคยเห็นผู้หญิงคนนี้ควงอยู่กับคุณอิศรา หุ้นส่วนของนายนั่นไงพีท”

“ควงกับอิศราอย่างนั้นหรือ?”

พัลเลเดียมทวนคำนั้นและราวกับมีอะไรบางอย่างวาบเข้ามาในความคิดอย่างรวดเร็วขณะจ้องมองหญิงสาวร่างเล็กบอบบางในชุดรัดรูปที่ทำให้ดูเป็นสาวเปรี้ยวและโฉบเฉี่ยวเดินไปเปิดประตูรถเปิดประทุนคันหรูก่อนที่มันจะแล่นออกไปจากลานจอดรถ ขณะนั้นเองนิโคลัสหันกลับมาจ้องหน้าเพื่อนสนิท

“ทำไมนายมองเธออย่างนั้น นี่นายไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้จริง ๆ หรือ เธอโด่งดังมากนะ เป็นผู้หญิงเอเชียตัวเล็กแต่ขึ้นชื่อเรื่องเสน่ห์เย้ายวน มีข่าวเรื่องควงกับพวกมหาเศรษฐีบ่อย ๆ แต่ดู ๆ แล้วเธอก็สวยน่ารักจริง ๆ นะ”

“ฉันยอมรับว่าไม่รู้จักเธอจริง ๆ นิค”

“นายคงทำงานมากเกินไปแล้วล่ะ ฉันว่าผู้ชายรูปหล่อและร่ำรวยอย่างนายที่อายุขนาดนี้แล้วน่าจะหาใครสักคนมาเป็นเพื่อนพูดคุยจริงจังด้วยได้ซะทีแล้วนะ”

คำพูดของนิโคลัสราวกับมันไปสะกิดต่อมความคิดและสำนึกได้ถึงอะไรบางอย่างในความรู้สึกของชายหนุ่ม มีบางอย่างแล่นเข้ามาในสมอง มันแจ่มชัดอย่างเหลือเกินโดยเฉพาะกลิ่นสตรอว์เบอรรี่เล็ก ๆ หอมหวานที่ติดอยู่บนริมฝีปากของเขาจนเผลอยกมือขึ้นลูบเบา ๆ อย่างลืมตัว แต่แล้วพัลเลเดียมต้องเรียกสติคืนกลับเมื่อได้ยินนิโคลัสเอ่ยขึ้นอีกว่า

“ฉันรู้นะพีทว่านายทำงานหนักมาตลอด แต่นายคงต้องมีใครไว้บ้างเพื่อที่จะได้เป็นเพื่อนพูดคุยนอกจากพี่สาวที่นายพูดคุยกับเธอได้ทุกเรื่อง อย่างน้อยก็สักหนึ่งคน”

“เห็นนายบอกว่าจะพาฉันไปดื่มกาแฟที่อร่อยที่สุดไงนิค”

นิโคลัสส่ายหน้าเมื่อเห็นพัลเลเดียมเดินไปเปิดประตูรถเหมือนไม่ได้ใส่ใจคำพูดของเขา

“นายก็เป็นซะอย่างนี้ อยากรู้จริง ๆ ว่าผู้หญิงที่จะมาเป็นคู่ชีวิตของผู้ชายปากแข็งอย่างนายจะเป็นแบบไหน”

บ่นกับตัวเองแล้วเดินตามไปก่อนที่รถสปอร์ตคันหรูจะแล่นทะยานออกไปจากลานจอดรถของโรงพยาบาล

บทก่อนหน้า
บทถัดไป