บทที่ 57 57

“ฟังพ่อก่อนลูก...คุณราม...มันไม่ใช่....” พงพจน์หันไปทางชายหนุ่มที่ยืนตัวแข็งทว่านัยน์ตาเครียดเข้มคู่นั้นจ้องมองไปยังหญิงสาวที่ยืนหน้าซีดเผือดอยู่ที่ระเบียง

“คุณราม...ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนั้น” ลักษมีพูดไม่ทันขาดคำร่างสูงใหญ่ก็หันหลังเดินกลับออกไปโดยไม่รีรอฟังใครทั้งสิ้น หญิงสาวรีบวิ่งตามออกไปก็ทันเห็น...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ