บทที่ 67 67

“มีสิ...เหตุผลที่ผมต้องทำแบบนี้...ก็คือคุณ” สายตาของชายหนุ่มจับจ้องอยู่ที่ดวงตาของหญิงสาว ลักษมีหรุบเปลือกตาลงต่ำกลัวว่าเขาจะล่วงรู้ความนัยที่แอบซ่อนยู่ในเบื้องลึกของความรู้สึก ความนัยที่เธอได้มอบหัวใจให้เขาไปแล้วอย่างมิอาจถ่ายถอน แต่แล้วชายหนุ่มก็ค่อย ๆ แนบริมฝีปากหนาได้รูปลงบนหน้าผากของหญิงสาวแล้ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ