บทที่ 83 83

ร่างสูงใหญ่ไม่รีรอฟังคำตอบรีบวิ่งขึ้นบันไดตรงไปยังห้องนอนที่บัดนี้มีแต่ความว่างเปล่าเมื่อเขาผลักประตูเข้าไป ชายหนุ่มหนาวเยือกเหมือนถูกพิษไข้ หลังจากนั้นความรุ่มร้อนก็เริ่มวิ่งพล่านทั่วกาย....ลักษมีไปจากเขาเสียแล้ว...บานกระจกหน้าระเบียงห้องถูกเปิดทิ้งไว้ปล่อยผ้าม่านสะบัดไหวอยู่เดียวดาย ยินเพียงสายลมค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ