บทที่ 92 92

“อ้าย!....อ้าย!....บัวว่าบัวได้ยินเสียงโทรศัพท์เน้อ”

บัวทำท่าเงี่ยหูฟัง คำปันรีบวางกรรไกรในมือลงเพราะเขาเองก็ได้ยินเสียงที่ดังมาจากห้องชั้นล่างของตัวบ้านจริง ๆ

“จริงก่ะ.....เดี๋ยวอ้ายจะไปผ่อเอง คงเป็นโทรศัพท์ของคุณรามเปิ้ล”

เด็กหนุ่มรีบวิ่งเข้าไปดูภายในห้องรับแขกก็เห็นว่าโทรศัพท์มือถื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ