บทที่ 99 99

หากนาทีจะยืดยาวต่อไปอีกนิดก็ยังน่าเสียดายสำหรับหนุ่มสาวผู้ก้าวข้ามไปพร้อมกันให้ถึงอีกฝั่งที่ปลายสุดของห้วงจักรวาล เมื่อความเร่งเร้านั้นผ่อนแรงและเสียงหอบหายใจหนักเริ่มเบาลงชายหนุ่มจึงซบหน้าลงกลางปทุมถันที่ไหวกระเพื่อมตามลมหายใจ นิ้วเรียวลูบลงบนเรือนผมและต้นคอของผู้ที่แนบใบหน้าอยู่กับอกด้วยความรู้สึ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ