บทที่ 17 Chapter17

Chapter17

“ผมก็คิดถึงคุณ ผมคิดถึงอังมาก มากจนไม่รู้ว่าจะบรรยายออกมายังไงดี ผมรักอังที่สุดเลย รักทั้งๆ ที่รู้ว่าอังมีคนอื่น แต่หัวใจของผมก็ยังรักอังไม่เปลี่ยนแปลง ผมโง่หรือเปล่าเนี่ยที่รักคนมีเจ้าของ”

คมน์ทำตามแผนที่วางไว้ทันที ในเมื่อเธอพูดคำลวงมา เธอก็จะพูดคำลวงกลับไปบ้าง ได้ผล อังคณายิ้มเต็มใบหน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ