บทที่ 87 Chapter87

Chapter87

“คิดถึงเหลือเกินหนูนาจ๋า คิดถึงจนใจแทบขาดรอนๆ”

เขาพร่ำพูดบอกความคิดถึงชิดเรียวปากนุ่ม ก่อนที่ริมฝีปากหนาหยักสวยได้รูปจะทาบทับกลีบปากน้อยๆ ที่เผยอออกกว้างต้อนรับความคิดถึงที่เขากำลังส่งผ่านเข้ามา วินาทีแรกที่ผิวเนื้ออ่อนๆ ของริมฝีปากของเขาและเธอสัมผัสกัน ร่างสองร่างสั่นสะท้านโดยไม่ได้นัดห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ