บทที่ 36 36

น้ำเสียงหนักๆ ของอนาคินเสียดลึกเข้าไปถึงใจกลางความรู้สึกอันปวดร้าวของมุจลินทร์ เธอเดินจากไปอย่างเงียบๆ โดยไม่ยอมหันกลับไปมองแววตาของอีกฝ่ายที่สะท้อนความเกลียดชังคนที่เขาคาดโทษอย่างที่สุด อนาคินสำเหนียกเพียงเสียงอื้ออึงที่บอกตัวเองว่าเขาได้สูญเสียมุจลินทร์ให้ผู้ชายคนอื่นไปแล้วครั้งหนึ่ง ตลอดขวบปีเศษท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ