บทที่ 74 74

แววตาเคียดขึ้งของอนาคินมีร่องรอยของความรำลึก เขาประหวัดคิดถึงกระดาษแผนเล็กที่เขาได้รับ ในนั้นมีชื่อโรงแรม หมายเลขห้อง และเวลานัดหมาย

“พราวพิลาศ......”

เสียงคำรามลั่นเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นเบาราวกระซิบกับตัวเอง

“เขาทำได้แนบเนียนมากจริง ๆ ถ้าวันนั้นผมต้องตายด้วยน้ำมือคุณก็จะไม่มีใครรู้เลยว่าฆาตกรที...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ