บทที่ 8 8

ผู้หญิงคนนั้นมีแค่ความสวยฉาบผิวงามภายนอกและเป็นได้แค่เพื่อนคลายเหงาเวลาที่ไม่ปรารถนาจมจ่อมอยู่กับตัวเอง อนาคินหลับตาลงและรำลึกถึงจุมพิตที่เพิ่งพ้นผ่านเมื่อครู่ราวกับร่องรอยอันอ่อนนุ่มบนกลีบปากบอบบางยังคงประทับอยู่ในห้วงฝัน ในความรุนแรงเขายังรับรู้ได้ถึงความละมุนละไมที่ทำให้ความรู้สึกบางอย่างเริ่มแผ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ