บทที่ 14 สวรรค์แกล้ง

ใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มที่อยู่ตรงหน้าช่างเหมือนเด็กชายอย่างกับแกะ

รินดาส่ายหน้าทันที เหมือนอยากให้ใบหน้าของป้องณวัฒน์ที่อยู่ตรงหน้าเลือนหายไป เธอรีบลุกขึ้น ขยับขาจะก้าวไปให้พ้นเขา แต่กลับสะดุดขาเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ๆ อย่างแรง

“โอ๊ะ” ร่างของรินดาเซถลาเหมือนจะล้ม ป้องณวัฒน์รีบใช้อ้อมแขนของเขารับร่างของเ...