บทที่ 18 ไม่อยากตอแย

รินดาตกใจหันไปมองหน้าของคนที่ทำหน้าแป้นยิ้มร่าอยู่ข้างหลัง ก่อนจะใช้อีกมือจับผ้าห่มเอาไว้แน่น ความเจ็บปวดตามเนื้อตัวที่ถูกชายหนุ่มเล่นงานทั้งคืนแสดงออกมาชัดเจน เธอเริ่มหน้าแดง

(“แม่ฮับ ได้ยินอินดี้ไหม”) เด็กน้อยร้องถาม

“จ้ะ ได้ยินลูก”

(“แม่ฮับอย่าลืมวันที่สิบเจ็ดนี้ แม่ต้องมาให้ได้นะครับ อินดี้รอ...