บทที่ 23 EP 06 แมลงหวี่ [2]
“หวัดดีคิม เอ่อ หวัดดีติณ” แล้วไอเดียก็เริ่มทักทายผมและไอ้ติณตามลำดับ คราวนี้กลับกันเพราะผมเป็นฝ่ายใช้เท้าสะกิดไอ้ติณบ้าง
“หวะ หวัดดี”
“รู้จักกันด้วยเหรอ”
เพื่อนของไอเดียคนหนึ่งถามขึ้นมา เธอน่าจะเป็นแฟนไอ้กายนั่นแหละเพราะเมื่อกี้ผมเห็นเธอคุยอะไรก็ไม่รู้กับไอ้กายก่อนที่ไอ้กายจะเดินไปหยิบกระเป๋าเหมือนเตรียมตัวจะกลับ
“อืม คิมเป็นคนช่วยฉันไว้เมื่อคืนน่ะ ที่ฉันเล่าให้แกฟังไง” ไอเดียรีบอธิบาย ผมขยับจะอ้าปากบอกเธอว่าจริงๆ แล้วไอ้ติณเป็นคนช่วยต่างหาก แต่ไอ้ติณดันทะลึ่งเดินมาเหยียบเท้าผมเอาไว้
“อ๋อ ที่แกบอกว่าเพื่อนเขาหล่อใช่ป่ะ”
เอ่อ ตกลงว่าผมเป็นคนดีแต่ไม่ดีเท่าคนหล่อสินะ แต่จริงๆ ผมก็ดูดีนะ
ผมหันไปมองหน้าไอ้ติณนิดหน่อย แล้วสิ่งที่มันทำก็คือ...ยักคิ้วหลิ่วตาใส่ผมอย่างภาคภูมิใจ ถ้าไม่ติดว่าเกรงใจสาวๆ ผมจะจิ้มให้ตามันบอดเลย ฮึ่ย!
“กูว่าตกลงพวกมึงมันคบไม่ได้ทั้งคู่นั่นแหละ ไปเว้ยพวกเรา อยู่กับไอ้เหี้ยสองตัวนี่แล้วคันตีน” ไอ้เกมโวยวายแล้วมองค้อนมาทางผมก่อนจะโบกมือเรียกเพื่อนๆ ของมันเพื่อรวมตัวกันกลับ
“โชคดี แล้วเจอกันพรุ่งนี้ที่เดิมนะไอ้เหี้ยเกม อย่าเบี้ยวนะมึง” ไอ้ติณหันไปโบกมือลาไอ้เกมและคนอื่นๆ ที่เดินชักแถวกันออกไป ทั้งไอ้บอล ไอ้กั๊ม ไอ้ไม้เอก รวมถึงไอ้กายและแฟนของมันกับเพื่อนแฟนของมันอีกคนต่างก็หันมายิ้มให้ผม ยกเว้นก็แต่ไอ้เกมเท่านั้นแหละที่หันมามองผมแล้วทำท่ายกนิ้วขึ้นมาปาดคอตัวเอง
หลังจากที่คนอื่นๆ เดินออกไป ตรงนี้ก็เหลือไอเดีย ผม และไอ้ติณ ทำไมอยู่ๆ ผมถึงรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นส่วนเกิน ทั้งๆ ที่ผมมาอยู่ตรงนี้ก่อน
“ตกลงว่านายเลิกเรียกแล้วใช่มั้ยคิม”
ขอบคุณไอเดียที่เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาเพื่อทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัด
“อืม แต่พอดีว่าเราไม่ว่างน่ะ คงไปกินข้าวกับเธอไม่ได้แล้ว”
“อ้าว ไหนมึงบอกว่า...”
“ฮัลโหลครับพี่ไทม์”
ผมรีบหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าขึ้นมากดรับสายตั้งแต่ที่ไอ้ติณยังพูดไม่ทันจบประโยค ยกมือป้องปากเพื่อกระซิบเบาๆ และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาทเพราะว่าผมยืนอยู่กึ่งกลางระหว่างไอ้ติณกับไอเดียพอดี จะเดินผ่ากลางออกไปเลยก็ดูจะน่าเกลียด
“ครับๆ ผมเลิกเรียนแล้วครับ เดี๋ยวผมเดินไปรอพี่ที่หน้าตึกก็แล้วกัน” ผมรีบบอก ก่อนจะเงยหน้ามามองอีกสองคนที่กำลังยืนมองตากันอยู่ ไอเดียอมยิ้มแต่สายตาของเธอดูเป็นประกายอย่างเห็นได้ชัด ส่วนไอ้ติณก็จ้องเธอเหมือนกับเสือกำลังจะตะครุบเหยื่อ
แล้วผมล่ะ? แมลงหวี่มั้ง?
“โทษทีนะไอเดีย พอดีว่าเรามีธุระด่วนน่ะ ยังไงเธอไปกับไอ้ติณแค่สองคนก็แล้วกัน”
ผมรีบปูทางให้ไอ้ติณ พูดจบก็แอบหันไปพยักพเยิดหน้ากับไอ้ติณเป็นอันว่ารู้กัน ถึงแม้ว่ามันจะทำหน้างงนิดหน่อย แต่มันน่าจะเข้าใจนะ เพราะมันบอกเองว่ามันจะจีบเธอนี่นา อีกอย่างจริงๆ ผมว่าไอเดียเองก็คงไม่ได้อยากจะให้ผมไปด้วยสักเท่าไหร่หรอก
“ไปนะติณ แล้วเจอกันพรุ่งนี้”
“เดี๋ยวดิ แล้วมึงจะกลับยังไง” ไอ้ติณยังคงตะโกนถาม
“พี่ไทม์มารับ” ผมรีบบอกพร้อมกับชี้นิ้วไปที่โทรศัพท์ที่ยังคงถือสายอยู่ และเมื่อเห็นว่าไอ้ติณพยักหน้าให้ ผมก็รีบเดินออกมาแล้วตรงไปที่หน้าตึกตามที่พูดออกไป
ผมเดินมาถึงบันไดทางขึ้นตึกเรียน หยุดยืนพิงต้นเสาของตัวอาคารที่มีขนาดหกคนโอบ (ประชด) ก่อนจะค่อยๆ ชะโงกหน้าไปมองด้านหลังของเส้นทางที่เพิ่งจะเดินออกมา
ก็ตลกดีที่ผมทำเหมือนไอ้ติณเป๊ะเลย ทำยังไงน่ะเหรอ ก็พูดโทรศัพท์คนเดียวน่ะสิ
ผมก้มหน้ายิ้มให้โทรศัพท์ของตัวเองที่ยังคงถือมันไว้ในมือ ตลกตัวเองที่กล้าโกหกกระทั่งตัวเอง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่มีใครโทรเข้ามาหาผมสักสายแต่ผมก็ยังพูดคนเดียวเป็นตุเป็นตะ แอบอ้างชื่อพี่ไทม์อย่างไม่อายเพราะคิดว่ามันคงเป็นทางเลือกเดียวที่จะทำให้ผมเดินออกมาจากตรงนั้นได้
“อ้าวคิม”
เสียงใครสักคนเรียกผมซะจนผมสะดุ้งตกใจ หวังว่าเธอคงจะไม่คิดว่าผมบ้าหรอกนะที่มายืนยิ้มอยู่คนเดียวเนี่ย เห็นรึเปล่าวะ?
“มายืนอะไรตรงนี้ แล้วหายไปไหนมา อาจารย์สั่งงานโคตรโหด” เธอคนนั้นรีบบอก เธอชื่อโบว์ เป็นเพื่อนร่วมชั้นของผมเอง ผมจำเธอได้เพราะเธอมีลักยิ้ม ใส่แว่น และตาตี่เป็นอาหมวยประจำห้อง เห็นหมวยแบบนี้ดีกรีเดือนคณะนะครับ
“อาจารย์สั่งงานอะไร” ผมรีบถามเนียนๆ ก็ไหนไอ้ติณมันบอกว่าอาจารย์ไม่มาสอนไง
“ก็รายงานเพิ่มเติม ฉันจดแล้วส่งให้ในกลุ่มไลน์แล้ว อ้อ ยังมีด้านหลังชีท แล้วก็ให้หาบทความอะไรสักอย่าง เดี๋ยวฉันเช็คแล้วจะแจ้งในกลุ่มอีกทีก็แล้วกัน เออ แล้วทั้งหมดให้ทำเป็นคู่นะ นายกับติณไม่เข้าเรียน อาจารย์ก็เลยสั่งให้คู่กันไปเลย”
“คู่กับไอ้ติณ”
“อืม ทำไม มีปัญหาอะไรเหรอ” โบว์ถามแล้วยิ้มจนตาเป็นสระอิ
“มะ ไม่มีอะไร”
“ดีแล้ว ครั้งหน้าอย่าโดดเรียนอีกล่ะ พวกนายสองคนนี่มันเหลือเกินจริงๆ” โบว์บ่นทิ้งท้ายก่อนจะยิ้มให้ผมแล้วเดินออกไป
ส่วนผมน่ะเหรอ อยากจะทึ้งหัวตัวเองแรงๆ ที่หลงเชื่อไอ้ติณอย่างง่ายดายโดยไม่เฉลียวใจสักนิด แค้นจนอยากจะโทรตามมันกลับมากระทืบให้มันกระอักเลือดโทษฐานที่หลอกให้ผมเอาเวลาเรียนไปตากแดดเตะบอลอยู่กลางสนาม
มันหลอกโผ้มมม รู้จักมันมาสองวันแม่งทำให้ผมขาดเรียนสองวันเต็มๆ ไอ้ส้นตีนนน!!
