บทที่ 52 EP 16 อาการหวั่นไหว [3]

“คิม”

“ครับ”

“พี่เป็นห่วงคิมมากนะ” พี่ไทม์ย้ำกับผมเบาๆ

ผมเองก็เพิ่งจะรู้ตัวว่าพี่ไทม์ขับรถมาถึงอพาร์ทเม้นท์ของผมแล้ว และตอนนี้ทุกอย่างรอบกายก็หยุดกายหยุดนิ่งอยู่กับที่ มีเพียงสิ่งเดียวที่ยังเคลื่อนไหวอยู่ก็คือก้อนเนื้อในอกในหน้าอกของผม ที่ถูกกระตุ้นให้เต้นแรงขึ้นด้วยลมหายใจร้อนๆ ของคนตรงหน้า

“พี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ