บทที่ 33 ก็ขอให้ฉันเป็นพ่อจริงๆ

ใยบัว

ฉันทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดแรงหลังจากทุกคนออกไปจากห้องหมดแล้ว ฉันเหนื่อยที่ต้องฝืนตัวเองว่าไม่เป็นอะไร ฉันเหนื่อยที่พยายามฝืนซ่อนความรู้สึกจริง ๆ ของตัวเองไว้ไม่ให้คุณปราบรับรู้และเห็นมัน มันไม่ง่ายเลยกับการเผชิญหน้ากับเขาแล้วทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร มันไม่ง่ายเลยที่ต้องทำใจแข็งตอนที่เห็นสายตาเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ