บทที่ 6 บริสุทธิ์

กองปราบ

ผมดันตัวของเด็กใยบัวล้มลงบนเตียงกว้างก่อนจะตามไปคร่อมเธอไว้ กักขังใต้ร่างกายของผมพร้อมสำรวจเธออย่างพึงพอใจ ทำให้ผมเห็นสายตาจริงจังและเด็ดเดี่ยวของเธอที่จ้องมองผมอย่างไม่กลัว และมันก็สร้างความชอบใจกับให้กับผมได้ไม่น้อยเลย

“หึ!” เมื่อกี้ยังน้ำตาร่วงจนน่าสงสารอยู่เลย แต่ดูสายตาของเธอตอนนี...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ