บทที่ 58 ตอนที่ 58

“ขอบใจมากจ้ะเพื่อนรัก แต่สักทุ่มหนึ่งก็ปิดร้านได้แล้วนะ ไม่ต้องถึงสองทุ่มเหมือนทุกวันหรอก”

“ฉันอยู่ได้ ไม่ต้องห่วงหรอกริก้า”

เจ้าของชื่อยิ้มกว้าง พลางทำหน้าทะเล้น

“จะไม่ให้ห่วงได้ยังไงยะแม่คุณ ฝนตั้งเค้ามามืดแบบนั้นแล้วน่ะ”

คำพูดของเพื่อนสนิททำให้ลัลลลินต้องหรี่ตามองออกไปนอกตัวร้าน...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ