บทที่ 8 ตอนที่ 8
รอยยิ้มของไทโรนทรงเสน่ห์จนคนมองอย่างหล่อนถึงกับหัวใจสะท้าน จำต้องรีบหลบสายตาไปมองสิ่งอื่นแทน
“ตอนนี้ผมไม่มีคู่ขา...”
ไม่จริงหรอก... พุดแก้วเถียงอยู่ภายในใจ เพราะจากที่หล่อนได้ยินมาจากคำบอกเล่าของมารดาและพี่ชาย ไทโรน คาร์ตัน เป็นเพลย์บอยเบอร์ต้นๆ ของคาร์ตันเลยทีเดียว หรือจะพูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือเป็นผู้ชายที่มีผู้หญิงต่อคิวรอขึ้นเตียงด้วยมากมายนั่นเอง
และหล่อนก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่ไม่มีทางที่เขาจะเลือก... ความเศร้ากัดกินหัวใจมากยิ่งขึ้น จนหยาดน้ำตาเอ่อคลอหน่วยตา หญิงสาวรีบกะพริบตาขับไล่ความเศร้านั้นออกไป พร้อมกับฝืนยิ้ม
“เหรอคะ”
“ท่าทางของคุณดูไม่เชื่อคำพูดของผมเลยนะครับ”
ริมฝีปากของไทโรนโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มน้อยๆ นัยน์ตาหวานฉ่ำจับจ้องมาที่หล่อนตลอดเวลา ราวกับหล่อนคือสิ่งที่เขาพึงใจที่สุดในยามนี้
“ทำไมคุณถึงคิดอย่างนั้นล่ะคะ”
“สายตาของคุณบอก... คุณไม่เชื่อว่าผมไม่มีคู่ขา”
“ฉัน... เชื่อคุณค่ะ”
พุดแก้วหลบตา และเสยกแก้วใบสวยขึ้นจิบเล็กน้อย ท่าทางไร้เดียงสาจนคนจ้องมองถึงกับต้องถอดถอนใจด้วยความอึดอัดคับแน่นในบางส่วนของร่างกาย ความอึดอัดที่เขาไม่คุ้นเคยกับการกักเก็บเอาไว้แม้แต่น้อย
“คุยกันมาตั้งนาน... คุณไม่คิดจะแนะนำตัวให้ผมรู้จักบ้างหรือครับ”
หล่อนหันกลับมา และก็ได้เห็นว่าคนตัวโตยังคงจับจ้องมองมาตลอดเวลา ความประหม่าเพิ่มปริมาณสูงลิบจนแทบทะลักอก
“ฉัน... ชื่อแพทค่ะ”
“แพท?”
“ค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าแพท”
ไทโรนอมยิ้มมองดวงหน้างดงามด้วยความขบขัน
“นี่ไม่คิดจะบอกชื่อจริง นามสกุลจริงใช่ไหมครับ”
พุดแก้วพยักหน้าและตอบทันควันโดยไม่ต้องคิดให้เสียเวลา
“ใช่ค่ะ มิตรภาพของเราก็แค่ราตรีเดียว”
“ใครว่าล่ะ”
มือหนาถือวิสาสะวางลงบนต้นแขนเปลือยเปล่า และลูบไล้ไปมาอย่างยั่วยวน
“ผมจะมาที่นี่ทุกคืน เพื่อรอคุณ...”
“ถ้าฉันว่าง ฉันจะมาค่ะ”
พุดแก้วมองไปรอบๆ ตัวและก็ต้องสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อสายตาเจ้ากรรมมองเห็นพี่ชายในกลุ่มของนักท่องราตรีที่อยู่ถัดไปไม่ไกลนัก
“ทำไมหน้าซีดนักล่ะครับ ไม่สบายหรือเปล่า”
“ฉัน... ฉันไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คงแค่มึนหัวเพราะกลิ่นบุหรี่”
ไทโรนมองหญิงสาวด้วยความเป็นห่วง และรีบประคองให้ลุกขึ้น
“ผมจะพาออกไปด้านนอก บางทีคุณอาจจะรู้สึกดีขึ้นก็ได้”
หญิงสาวพยักหน้ารับ และยอมให้มือหนาอบอุ่นสอดเข้ามารัดรอบเอวคอด
“ขอบคุณค่ะ”
รอยยิ้มบางๆ ของเขาช่างน่ามองเหลือเกิน พุดแก้วรีบละสายตาจากความอันตรายของไทโรน พร่ำบอกตัวเองว่าหล่อนไม่ใช่ผู้หญิงที่ไทโรนจะมองซ้ำเป็นครั้งที่สองด้วยถ้าหากอยู่ในสภาพปกติยามที่หล่อนเคยเป็น
“รู้สึกดีขึ้นหรือยังครับ”
แม้ตรงนี้จะค่อนข้างสลัว แต่บรรยากาศก็ดีกว่าด้านในมากนัก หล่อนไม่เคยเที่ยวกลางคืนมาก่อน แต่เพราะต้องทำตามแผนของมารดาและพี่ชาย หล่อนจึงต้องเข้ามาอยู่ในสถานที่แออัดน่าสะอิดสะเอียนแบบนี้
“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ”
หญิงสาวบิดตัวเล็กน้อย ทำให้ไทโรนต้องรีบปล่อยมือที่รัดเอวคอดเล็กอย่างเสียดาย จากนั้นก็ถอยออกห่าง
“คุณรู้สึกดีขึ้นผมก็ดีใจ ผมไม่อยากให้นางฟ้าของผมรู้สึกแย่”
“อยู่กับผู้ชายที่เพอร์เฟกต์เช่นคุณไทโรน คาร์ตัน ฉันจะรู้สึกแย่ได้ยังไงกันล่ะคะ โชคดีต่างหาก”
รอยยิ้มของพุดแก้วต้องหุบลงเมื่อเห็นสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของคู่สนทนา
“ผมจำได้ว่ายังไม่ได้แนะนำตัวให้คุณรู้จักมาก่อน”
เขาจ้องหล่อนด้วยสายตาดุดัน มองราวกับหล่อนเป็นผู้ร้าย
“คุณรู้จักผมได้ยังไง”
คนถูกจับจ้อง ตัวสั่น กลีบปากอิ่มไหวระริก สมองที่โง่งมอยู่แล้วยิ่งทึบเบาปัญญามากยิ่งขึ้น หล่อนจะทำอย่างไรดี จะตอบเขาว่ายังไงดี
“ผมถาม? ทำไมคุณถึงไม่ตอบล่ะ คุณแพท”
“คือฉัน...”
อ้อมแขนกำยำตวัดรวบเอวคอดของหล่อนอีกครั้ง แต่ยามนี้หาได้สุภาพดั่งเดิมไม่ มันดุดัน เหี้ยมเกรียม และเต็มไปด้วยอันตราย
“ปละ ปล่อย... ได้โปรดปล่อยฉันเถอะค่ะ คุณไทโรน”
ศีรษะทุยสวยก้มต่ำลงมาหา กลิ่นลมหายใจของเขาสะอาดสะอ้านและทำให้หล่อนมึนเมา ร้อนฉ่า ร้อนในบางส่วนของร่างกายอย่างรุนแรง
“ปล่อย... ปล่อยพุด... เอ่อ แพท...”
“ถ้าอยากให้ผมปล่อย”
เขาแสยะยิ้มได้อย่างน่ากลัว ไม่เหลือเค้าผู้ชายสุภาพยั่วยวนคนเดิมอีกแล้ว
“ตอบมาว่ารู้จักผมได้ยังไง”
“ฉัน... ฉันเคยเห็นหน้าคุณในนิตยสาร”
เขาก็ยังหัวเราะเช่นเดิม ในขณะที่อ้อมแขนรัดรึงกายสาวของหล่อนแน่นยิ่งขึ้น สายตาคมกริบหวานฉ่ำจับจ้องอ้อยอิ่งที่กลีบปากอิ่มของหล่อนตลอดเวลา
“เล่มไหน”
พุดแก้วเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความตกใจ ก่อนจะส่ายหน้า ตอบเสียงแข็ง
“ฉัน... ฉันจำไม่ได้หรอกค่ะ มันนานมากแล้ว”
“ที่ผ่านมาผมยอมให้สัมภาษณ์กับนิตยสารแค่สองเล่มเท่านั้น และแต่ละเล่มก็ไม่เคยลงรูปถ่ายของผมแม้แต่รูปเดียว ตอบมาดีๆ นางฟ้าคนสวย คุณเป็นใครกันแน่”
เขากอดหล่อนแน่นยิ่งขึ้นจนหล่อนรับรู้ได้ถึงความแตกต่างของสองร่าง เขาแข็งแกร่ง กำยำ และดุดันไปทุกสัดส่วน ในขณะที่หล่อนนุ่มนิ่มอ้อนแอ้นไปทั้งตัว
“ฉัน... ฉันก็ชื่อแพทยังไงล่ะคะ”
“โกหก! หน้าของผมไม่ได้มีชื่อติดหราอยู่สักหน่อย ทุกคนในไนต์คลับก็ไม่มีใครรู้ว่าผมคือใคร แต่คุณรู้ คุณมีจุดมุ่งหมายอะไรพิเศษกับการปรากฏตัวในค่ำคืนนี้ใช่ไหม นางฟ้าคนสวย หรือว่าคุณคือคนในแวดวงนักธุรกิจ”
“คือฉัน... ฉัน...”
นี่ความโง่ของหล่อนทำแผนแตกแล้วใช่ไหม หล่อนกำลังทำให้ทุกอย่างที่มารดากับพี่ชายคิดเอาไว้พังพินาศ แน่นอนว่าหล่อนจะต้องถูกสองคนนั้นเล่นงานอย่างหนักหนาเลยทีเดียว หล่อนหวาดกลัวคนพวกนั้น แต่ก็ยังไม่เท่ากับความหวาดหวั่นที่มีต่อผู้ชายอันตรายอย่างไทโรนเลย
