บทที่ 92 92
อภิรักษ์ถามพี่ชายโดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเดี๋ยวตัวเองก็ต้องเป็นเหมือนพี่ชาย
“ไม่ได้เป็นอะไร” อภินันท์ขยับตัวอย่างอึดอัด แพรไหมที่นั่งอยู่ ยังไม่ยอมขยับไปไหน อยากจะเข้าไปนั่งใกล้เขาแต่ไม่กล้า เมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดนั้น
“แพรไปนอนกันเถอะ” คุณอรอุมาแกล้งชวนแพรไหมไปนอน
หญิงสาวจะปฏิเสธก็ปฏิเสธไม่ได้เพ...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 บทที่ 1
2. บทที่ 2 บทที่ 2
3. บทที่ 3 บทที่ 3
4. บทที่ 4 4
5. บทที่ 5 5
6. บทที่ 6 6
7. บทที่ 7 7
8. บทที่ 8 8
9. บทที่ 9 9
10. บทที่ 10 10
11. บทที่ 11 11
12. บทที่ 12 12
13. บทที่ 13 13
14. บทที่ 14 14
15. บทที่ 15 15
16. บทที่ 16 16
17. บทที่ 17 17
18. บทที่ 18 18
19. บทที่ 19 19
20. บทที่ 20 20
21. บทที่ 21 21
22. บทที่ 22 22
23. บทที่ 23 23
24. บทที่ 24 24
25. บทที่ 25 25
26. บทที่ 26 26
27. บทที่ 27 27
28. บทที่ 28 28
29. บทที่ 29 29
30. บทที่ 30 30
31. บทที่ 31 31
32. บทที่ 32 32
33. บทที่ 33 33
34. บทที่ 34 34
35. บทที่ 35 35
36. บทที่ 36 36
37. บทที่ 37 37
38. บทที่ 38 38
39. บทที่ 39 39
40. บทที่ 40 40
41. บทที่ 41 41
42. บทที่ 42 42
43. บทที่ 43 43
44. บทที่ 44 44
45. บทที่ 45 45
46. บทที่ 46 46
47. บทที่ 47 47
48. บทที่ 48 48
49. บทที่ 49 49
50. บทที่ 50 50
51. บทที่ 51 51
52. บทที่ 52 52
53. บทที่ 53 53
54. บทที่ 54 54
55. บทที่ 55 55
56. บทที่ 56 56
57. บทที่ 57 57
58. บทที่ 58 58
59. บทที่ 59 59
60. บทที่ 60 60
61. บทที่ 61 61
62. บทที่ 62 62
63. บทที่ 63 63
64. บทที่ 64 64
65. บทที่ 65 65
66. บทที่ 66 66
67. บทที่ 67 67
68. บทที่ 68 68
69. บทที่ 69 69
70. บทที่ 70 70
71. บทที่ 71 71
72. บทที่ 72 72
73. บทที่ 73 73
74. บทที่ 74 74
75. บทที่ 75 75
76. บทที่ 76 76
77. บทที่ 77 77
78. บทที่ 78 78
79. บทที่ 79 79
80. บทที่ 80 80
81. บทที่ 81 81
82. บทที่ 82 82
83. บทที่ 83 83
84. บทที่ 84 84
85. บทที่ 85 85
86. บทที่ 86 86
87. บทที่ 87 87
88. บทที่ 88 88
89. บทที่ 89 89
90. บทที่ 90 90
91. บทที่ 91 91
92. บทที่ 92 92
93. บทที่ 93 93
94. บทที่ 94 94
95. บทที่ 95 95
96. บทที่ 96 96
97. บทที่ 97 97
98. บทที่ 98 98
99. บทที่ 99 99
100. บทที่ 100 100
ย่อ
ขยาย
