บทที่ 17 17

มือใหญ่ปัดปอยผมที่ปรกหน้าเธอให้พ้นทาง ใบหน้าผุดผาดนวลเนียน ยิ่งผิวกายหอมกรุ่น ความที่ห่างหายจากรสสวาทมาหลายวันเพราะมัวแต่ยุ่งกับงานบนเกาะ ทำให้ความเป็นชายของเขาตื่นตัว

ยิ่งมาใกล้ชิดกับหญิงสาวแสนหวานนุ่มนิ่มใต้ร่าง เขาแทบควบคุมอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่

“พะ... พี่สิงห์ ปะ.. ปล่อยพิณได้แล้วค่ะ”

เธอพูดด้วย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ