บทที่ 67 67

ฝากฝังเรือนกายแห่งบุรุษเขาสำรวจเนื้อนางอ่อนหวานแนบชิดไม่ห่างหาย

หนุ่มชาวเกาะพร่ำสอนบทรักอย่างค่อยเป็นค่อยไป อาจเป็นเพราะความสดใสไร้เดียงสาและความหอมหวานที่สุดจะทัดทานทำให้สายลมไม่คิดปล่อยร่างน้อยแม้แต่วินาทีเดียว

เขาเฝ้าวนเวียนพร่ำสอนบทสวาทอ่อนหวานให้ด้วยความเต็มใจจนสาวน้อยแทบสำลักความสุขเกือบรุ่ง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ