บทที่ 23 Chapter23

“จูบหน่อย จูบ” กัญญาภรณ์โผกอดสิงหนาทที่ตกอยู่ในอารามตกใจ และพยายามคุมสติตัวเองให้อยู่ เขาไม่อยากละเมิดข้อตกลงที่ให้ไว้กับเธอ ไม่อยากให้เธอมากล่าวหาเขาทีหลังว่าฉวยโอกาส แต่มันยากอีกเช่นเคย เนื่องจากตอนนี้เธอกอดเขาแน่น ทรวงอกอวบใหญ่เบียดชิดกับอกกว้าง ปากจิ้มลิ้มพยายามจะจูบปากเขา “จูบสิ จูบ”

“มีสติหน่อยแพร มีสติ” สิงหนาทเรียกสติกัญญาภรณ์ที่รับมือกับฤทธิ์ยาไม่ได้เลยทั้งน้ำเสียง และผลักร่างสาวให้ออกห่าง ทว่ากัญญาภรณ์ไม่ได้ให้ความร่วมมือเอาเสียเลยปากก็บอกให้เธอเรียกสติ แต่พอเขาหลุบตามองบักแตงโมของเธอ สติเขาก็แทบจะหลุดออกจากกาย

“ไม่เอาสติ จะเอาคุณ” ราวกับว่ากัญญาภรณ์มีความตั้งมั่นเต็มที่ เธอไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตอนนี้เธอต้องการเขา ปรารถนาให้สิงหนาทเคลื่อนไหวบนร่างกายตน ลำแขนเรียวสวยโอบรัดร่างหนา จูบเขาไปทั่วใบหน้าไม่เลือกที่ สิงหนาทที่ยังพอมีสติเหลืออยู่บ้าง แม้ว่าจะน้อยนิดก็ตาม รวบตัวเธอไว้แล้วยกร่างไปยังหน้าห้องน้ำ

“อะไรวะ ห้าทุ่มเหรอ” เขามองดูกุญแจที่ตั้งเวลาคลายล็อคไว้เสียงสูง ไหนมารดาบอกว่าแค่สองชั่วโมง แต่เท่าที่เห็นอีกสามชั่วโมงกว่าห้องน้ำนี้จะใช้ได้ แล้วเขาจะใช้น้ำในห้องน้ำดับความร้อนระอุในกายกัญญาภรณ์แล้วตัวเขาได้อย่างไร

ห้องน้ำห้องอื่น...

ใช่ต้องใช้ห้องอื่นแทน คิดได้ดังนั้นเขาก็คว้าผ้าขนหนูที่พาดอยู่ราวแขวนหน้าห้องน้ำ มาพันกายกัญญาภรณ์ ก่อนยกร่างเธอไปยังประตูห้อง

“ทำไมล็อควะ”

สิงหนาทเปิดประตูห้องไม่ได้ ที่เปิดไม่ได้เป็นเพราะผู้ใหญ่จอมแผนการทั้งสี่กลัวว่าสิงหนาทกับกัญญาภรณ์จะออกจากห้องนี้ จึงใช้วิธีเดียวกันกับล็อคประตูห้องน้ำ ที่จะเปิดได้ในเวลาห้าทุ่มตรง กัญญาภรณ์ใช้เวลานี้ผลักอกกว้าง แล้วสะบัดผ้าขนหนูออกจากกาย ก่อนโผกอดเขาอีกครั้ง ทำบางอย่างที่ทำให้สิงหนาทอยากหายตัวไปจากที่นี่ “เธอเลิกเอานมเบียดอกฉันเสียทีฉันจะทนไม่ไหวแล้วนะ...แม่งเอ๊ย!”

สิงหนาทปรามกัญญาภรณ์เสียงสั่น บังคับอารมณ์ตัวเองเต็มที่

“ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทน จูบสิ จูบ ฉันอยากให้คุณจูบ ฉันอยากจะแย่อยู่แล้ว” กัญญาภรณ์ไม่หลงเหลือความเป็นตัวเอง เธอถูกครอบงำด้วยฤทธิ์ยาร้อยเปอร์เซ็นต์เต็ม “เป็นเกย์เหรอ ถึงไม่จูบน่ะ”

เจอคำพูดนี้เข้าไป ความอดทนของสิงหนาทก็สะบั้นลง เขาไม่อดทนอีกต่อไป คนอย่างเขาฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ อีกทั้งทรวดทรงองค์เอวของเธอก็ทำให้หัวใจสั่นสะเทือน ความอดทนอดกลั้นก็น้อยลง น้อยลงจนไม่อาจอดทนอีกต่อไป

“เออ ไม่ทนแล้วโว้ย” พูดจบลำแขนใหญ่รัดร่างแน่งน้อย ปิดทับเรียวปากสาวที่ตั้งท่ารอจุมพิตจากเขา วินาที่ที่ริมฝีปากของทั้งคู่สัมผัสกัน ร่างเขาและเธอสั่นสะท้านราวกับว่าแช่อยู่ในน้ำเย็นจัด ก่อนถูกดึงตัวขึ้นมาจากน้ำอย่างรวดเร็ว เหวี่ยงร่างทั้งคู่ไปใกล้กองไฟที่กำลังโหมกระหน่ำ

สิงหนาทจุมพิตกัญญาภรณ์ด้วยความหื่นกระหาย แทรกลิ้นเข้าแรกลัดลิ้นนุ่มที่ดูเหมือนทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าจะต้องตอบโต้อย่างไร ทว่าฤทธิ์ยาทำให้เธอโรมรันลิ้นสู้กับลิ้นหนาอย่างกล้าหาญ ขณะที่ปากของทั้งคู่ไม่ห่างกัน สิงหนาทยกร่างสาวขึ้นสูงเหนือพื้นห้อง ก้าวเดินไปยังเตียงนอนสถานที่บรรเลงกาม

ฤทธิ์ยานำพาสิงหนาทกับกัญญาภรณ์จมดิ่งสู่ห้วงดำฤษณา สองร่างกอดก่ายและจุมพิตเสมือนคู่รักที่ห่างหายกันเป็นแรมปี ความถวิลหาจึงถ่ายทอดเป็นจูบอันดูดดื่ม ความร้อนจากเพลิงกามระอุเดือด อะดรีนาลินในกายสูบฉีดเร็วแรง ส่งผลให้กล้ามเนื้อหัวใจทำงานหนักขึ้น ปากเขาจูบเธอ มือก็นวดเฟ้นดอกบัวใหญ่ที่ยิ่งออกแรงขยำยิ่งมันมือ เขาเพลิดเพลินกับการเคล้นคลึงอย่างมาก

โอ้...เต็มไม้เต็มมือเหลือเกิน

อีกสองสามนาทีต่อมาสิงหนาทละจากริมฝีปากนุ่ม ขยับหน้ามายังบักแตงโมสองลูกที่น่าซุกไซร้เหลือเกิน ซึ่งตอนนี้เขามีโอกาสนั้นแล้ว เขาทำตามอารมณ์เดือดพล่านในกาย อ้าปากครอบงับยอดถันสีสวยสะดุดตากลืนหายเข้าไปในปาก ดูดกลืนสลับทั้งสองข้างโดยมีมือใหญ่ประคองความนุ่มหยุ่นไว้ในอุ้งมือ

“อา...อา...อืม” ฤทธิ์ยามากพอที่จะทำให้สติของกัญญาภรณ์เตลิดไปไกล ความเสียวซ่านที่ได้รับจากปากและลิ้นของสิงหนาทที่บรรเลงอยู่บริเวณปทุมถัน ยิ่งพอกพูนความกระสันเสียวเข้าสู่ร่างกายเธอมากขึ้น ส่งผลให้จิตใจของกัญญาภรณ์ด่ำดิ่งในห้วงพิศวาสลึกลงไปทุกขณะ ลึกมากเท่าไหร่เธอก็ตะกายขึ้นมายากเท่านั้น “โอ๊ย...ทำไม...ทำ...อา...ทำไมมันระ...ร้อน...อา...อา...ร้อนจัง”

เป็นความร้อนในกายที่กัญญาภรณ์ไม่อาจควบคุมได้ หรือจะพูดว่า เธอควบคุมมันไม่ได้เลยสักนิดเดียว เธอปล่อยตัวปล่อยใจราวกับเป็นกระแสนน้ำไหลไปตามสายธารา ไปตามอารมณ์รัญจวนที่ถูกปลุกด้วยฤทธิ์ยา โดยมีความซ่านเสียวจากการโอ้โลมเพิ่มเติม ยาปลุกเซ็กส์จึงมีอานุภาพทวีคูณ

หากอยู่ในสภาวะปกติ สิงหนาทคงสำรวจตรวจตราเรือนร่างสะบึ้มให้นานกว่านี้ แต่เวลานี้ร่างกายเขาถูกไฟเสน่หาเผาผลาญ ว่ายวนในกายด้วยระดับความต้องการที่เพิ่มทุกขณะจิต เขาไม่ทนรอหรือเล้าโลมเธอได้มากกว่านี้ เช่นเดียวกับกัญญาภรณ์ที่ตอนนี้ถูกเพลิงกามเข้าครอบงำจิตวิญญาณ

“ฉัน...ฉันต้องการคุณ...ต้องการ...มาก”