บทที่ 110 แพ้ทางหัวใจ (150%)

“ไม่เจ็บแล้วค่ะ ก็แค่ตึงๆ และคันด้วย เกาให้หน่อยสิคะ” ส่ายหน้าปฏิเสธน้อยๆ พอเขาหยุดไล้เบาๆ อาการคันที่เริ่มมาได้สามวันก็สำแดงฤทธิ์ ท้ายประโยคจึงเว้าวอนอย่างอ้อนๆ

“อย่าแม้แต่จะคิดนะที่รัก เดี๋ยวแผลก็ปริหรอก” เอ็ดเบาๆ ด้วยความเป็นห่วงอย่างสุดหัวใจ แต่คนฟังถึงกับทำหน้างอเป็นปลายจวักตักแกง เมื่อไม่ได้ด...